MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA: Ορθοπαιδική

Responsive Ad Slot

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ορθοπαιδική. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ορθοπαιδική. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πόνος στο γόνατο από ιγνυακή κύστη. Κύστεις του baker.

Δεν υπάρχουν σχόλια 0

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Ένας στους πέντε ανθρώπους ταλαιπωρούνται στις μέρες μας από πόνο στο ένα ή και στα δύο γόνατα. Οι αιτίες είναι πολλές και γι’ αυτό κρίνεται αναγκαία η ακριβής διάγνωση ώστε να δοθεί η κατάλληλη θεραπεία.
Μία από τις αιτίες είναι οι ιγνυακές κύστεις, που είναι επίσης γνωστές ως κύστεις Baker, δεν είναι σπάνιες και δεν θα πρέπει να διαφεύγουν της προσοχής του κλινικού ιατρού λόγω της πιθανότητας ρήξης.

Η Ιγνυακή κύστη πήρε το όνομά της από τον BAKER το 1877 όπου την περιέγραψε σαν μια ευμεγέθη ιγνυακή κύστη που δημιουργείτε από παγίδευση υγρού μέσα σε ένα ορογόνο θύλακο (bursa), σχηματιζόμενη από τον ημιυμενώδη τένοντα. Παρατήρησε επίσης επικοινωνία της κύστης με την άρθρωση με υγρό το οποίο διαφεύγει μέσα στο ορογόνο θύλακο, αλλά δεν μπορεί να επιστρέψει στην άρθρωση με ανάδρομη πορεία. Από τότε (Wilson1938, Taylor & Rana 1973, Lindgren 1977), πολλοί περιέγραψαν την παθογένεια της ιγνυακής κύστης.


 Η κύστη Baker είναι μια κύστη η οποία υπάρχει στο οπίσθιο μέρος του γόνατος (ιγνυακή κοιλότητα) και αποτελεί μια χαλάρωση του αρθρικού θυλάκου προς την περιοχή αυτή. Η κύστη συνήθως έχει μέσα αρθρικό υγρό. Το μόνο αρχικό σύμπτωμα μπορεί να είναι κυστικό οίδημα στην ιγνυακή χώρα με ήπιες ή και καθόλου ενοχλήσεις. Όταν αυξηθεί όμως το μέγεθος της διάτασης, υπάρχει μεγαλύτερη ενόχληση ιδιαίτερα στην πλήρη κάμψη ή έκταση του γόνατος. Η κύστη, γίνεται καλύτερα ορατή, όταν ο ασθενής είναι σε όρθια θέση και εξετάζεται από πίσω. Κάθε νόσημα της κατά γόνυ άρθρωσης, που προκαλεί συγκέντρωση αρθρικού υγρού στην άρθρωση, μπορεί να επιπλακεί με ιγνυακή κύστη. Μεταξύ της άρθρωσης του γόνατος και του ημιμεμβρανώδους γαστροκνημίου θυλάκου, που βρίσκεται κάτω από την έσω κεφαλή του γαστροκνημίου μυός, μπορεί να υπάρχει φυσιολογική επικοινωνία. Σε επικοινωνούσες με την άρθρωση κύστεις αναπτύσσεται βαλβιδικός μηχανισμός από την άρθρωση προς την κύστη, ο οποίος ενεργοποιείται από την πίεση της συλλογής αρθρικού υγρού μέσα στην άρθρωση. Σε μελέτη έχει φανεί ότι στο 40% του πληθυσμού υπάρχει επικοινωνία μεταξύ της άρθρωσης και του θυλάκου.


Η κύστη είναι πιο συχνή σε άνδρες ηλικίας 15-30 ετών, με συχνότερο αίτιο τις άμεσες κακώσεις του γόνατος, ενώ στους ενήλικες, πηγή της χρόνιας υμενίτιδας που παράγει το υγρό είναι οι φλεγμονώδεις και εκφυλιστικές αρθροπάθειες, όπως η οστεοαρθρίτιδα και η ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Σχεδόν όλες οι ιγνυακές κύστεις είναι δευτερογενείς. Οι κύστεις αυτές είναι πολυπαραγοντικής αιτιολογίας αλλά γενικά θεωρούνται σαν το τελικό αποτέλεσμα συνυπάρχουσας ενδοαρθρικής παθολογίας του γόνατος. Έτσι συνδυάζονται συχνά με οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδή αρθρίτιδα, χόνδρινη βλάβη, μηνισκική ρήξη και ανεπάρκεια του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου και σπανιότερα αποδίδονται σε υπέρχρηση, φλεγμονή, τράυμα ή και άλλες αιτίες όπως σπονδυλοαρθροπάθεια ή ουρική αρθρίτιδα. Αντίθετα στις λιγότερο συχνές πρωτογενείς ιγνυακές κύστεις παρατηρείται μία θυλακική προσεκβολή η οποία δεν επικοινωνεί με τον αρθρικό θύλακο του γόνατος

 Συμπτώματα:

Οίδημα στο οπίσθιο τμήμα του γονάτου, ερυθρότητα που συνοδεύεται από πόνο στο υπόλοιπο γόνατο και πόδι. 

 

Eπιδεινώνεται κατά την άσκηση ή κατά την κάμψη ή έκταση του γόνατος. Αυτά τα συμπτώματα συνοδεύονται με συμπτώματα της υποκείμενης νόσου (ρήξη μηνίσκου, ραγείς πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος, εκφυλιστική αρθρίτιδα).
Στα παιδιά (σπάνια) η ιγνυακή κύστη είναι ασυμπτωματική και συνήθως παρατηρείται από το ίδιο το παιδί.
Ρήξη της ιγνυακής κύστης μπορεί να συμβεί ξαφνικά προκαλώντας έντονο πόνο και οίδημα στην γάμπα, αυτός ο συνδυασμός συμπτωμάτων έχει ονομασθεί «σύνδρομο ψευτοθρομβοφλεβίτιδος» διότι τα σημεία και τα συμπτώματα ταιριάζουν με την θρομβοφλεβίτιδα. Συνοδεύεται από αύξηση της θερμοκρασίας, ερυθρότητα και ευαισθησία στην οπίσθια επιφάνεια της κνήμης. Εντούτοις η ρήξη αυτή μπορεί να μη συνοδεύεται από ισχυρό πόνο αλλά μόνο από οίδημα της γαστροκνημίας και της ποδοκνημικής


Διάγνωση
Οι απλές ακτινογραφίες είναι αρνητικές. Η απεικόνιση ασβεστώσεων μέσα στον κυστικό σχηματισμό είναι ένδειξη υμενικού σαρκώματος ή αιμαγγειώματος.
Ένα φλεβικό υπερηχογράφημα Doppler είναι χρήσιμο για την διαφοροδιάγνωση της θρομβοφλεβίτιδας .
Η μαγνητική τομογραφία του γόνατος είναι χρήσιμη για την αξιολόγηση των ιγνυακών κύστεων. Στην μαγνητική τομογραφία διακρίνονται οι ιγνυακές κύστες, όπου μπορούν να διακριθούν από  συμπαγείς βλάβες ή όγκους στην ιγνυακή κοιλότητα. Η μαγνητική τομογραφία θα επιβεβαιώσει την διάγνωση και θα αποκλείσει έναν όγκο μαλακών μορίων
Θεραπεία:
Στα παιδιά οι ιγνυακές κύστεις αποτελούν γενικώς καλοήθης ασυμπτωματικές παθήσεις και σπάνια σχετίζονται με παθολογία της άρθρωσης. Οι περισσότερες ιγνυακές κύστεις στα παιδιά αυτοϊώνται. Στους ασυμπτωματικούς ασθενείς στους οποίους η παθολογική αυτή κατάσταση διαπιστώνεται σε τυχαίο έλεγχο δεν απαιτείται κάποια θεραπευτική προσέγγιση.
Η αντιμετώπιση της υποκείμενης νόσου, όπως η αρθρίτιδα ή κάποιος τραυματισμός, συχνά αρκεί. Η ίδια η κύστη, η οποία δεν αφαιρείται χειρουργικά, επειδή συνήθως υποτροπιάζει, μπορεί να αδειάσει με τη βοήθεια του γιατρού, ενώ ο πάγος μπορεί να μειώσει σημαντικά το οίδημα.
Μερικές φορές γίνεται ένεση στεροειδών στην κύστη. Είναι ένα παροδικό μέτρο και η κύστη συνήθως επανεμφανίζεται, εκτός αν έχει αντιμετωπισθεί η ενδαρθρική παθολογία.
Αν όμως υπάρχει ενδαρθρική βλάβη η οποία προκαλεί μηχανικά συμπτώματα, με πόνο και επίμονο οίδημα, τότε η θεραπεία είναι χειρουργική. Αν η αρθροσκοπική παρέμβαση δεν αντιμετωπίζει τα συμπτώματα, τότε ενδείκνυται η ανοικτή εκτομή.
Ο μίσχος που οδηγεί από  την άρθρωση στην κύστη ανευρίσκεται, συρράπτεται και αφαιρείται η κύστη. Συνήθως όμως η αντιμετώπιση της ενδαρθρικής βλάβης οδηγεί στην εξάλειψη της ιγνυακής κύστης.
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της ρήξεως η οποία υποδύεται εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση περιλαμβάνει την συμπτωματική αγωγή με κατάκλιση, τη βάδιση με βακτηρίες για αποφυγή φόρτισης του σκέλους και τη χορήγηση με στεροειδούς αντιφλεγμονώδους αγωγής. Η χορήγηση αντιπηκτικής αγωγής αντεδείκνυται γιατί μπορεί να προκαλέσει αιμάτωμα στην γαστροκνημία και συρικνώσεις μυών.

Διαβάστε επίσης




Στραμπούληγμα διάστρεμμα αστραγάλου. Πρώτες βοήθειες. Πρόληψη;

1 σχόλιο 1

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Το διάστρεμμα αστραγάλου είναι η συχνότερη μορφή τραυματισμού όσων αθλούνται.


 Όταν τρέχουμε, πηδούμε, αλλάζουμε κατεύθυνση ή κάνουμε περιστροφικές κινήσεις, ο αστράγαλος απορροφά σημαντικό μέρος των τρανταγμάτων. Μια ξαφνική κίνηση, ένα στραβοπάτημα, μια πτώση, μια αδέξια στροφή, μια σύγκρουση του ποδιού, μπορεί να μεταφέρει ένα ασυνήθιστα μεγάλο βάρος στον αστράγαλο. Σε μια ατυχή στιγμή (αναπάντεχο σκαλοπάτι, λακκούβα, ξαφνική ολισθηρότητα κλπ.), το πόδι μας μπορεί να γυρίσει απότομα με αποτέλεσμα να τραυματιστούν οι πλάγιοι σύνδεσμοι της ποδοκνημικής.

 Διάστρεμμα λοιπόν ορίζεται η τραυματική ρήξη (διατομή) διαφόρων συνδέσμων της αρθρώσεως αλλά χωρίς κάταγμα στα οστά. Η λέξη διάστρεμμα είναι αρχαία ελληνική προερχόμενη από την λέξη διαστρέφω (δια + στρέφω = το διαστρεβλώνω, παραμορφώνω). Στην νεοελληνική καθομιλουμένη το διάστρεμμα αποκαλείται στραμπούληγμα (ιταλικής ετυμολογίας από το strambare και strangulare)και λανθασμένα μεταφράζεται στα λεξικά ως εξάρθρωση (βγάλσιμο).


 Ποδοκνημική είναι η άρθρωση που σχηματίζεται μεταξύ της κνήμης και του αστραγάλου. Τα οστά συνδέονται μεταξύ τους και σταθεροποιούνται με ταινίες συνδετικού ιστού, οι οποίες αποκαλούνται σύνδεσμοι. Οι σύνδεσμοι καθοδηγούν τις κινήσεις των αρθρώσεων και δεν επιτρέπει μεγάλη απομάκρυνση των οστών μεταξύ τους. Οι σύνδεσμοι φυσιολογικά έχουν μεγάλη ελαστικότητα και όταν διαταθούν επανέρχονται στο φυσιολογικό τους μήκος , χωρίς προβλήματα. Όταν όμως λόγο μιας βίαιης κίνησης τα οστά απομακρυνθούν σημαντικά μεταξύ τους τότε οι σύνδεσμοι διατείνονται σημαντικά και είναι δυνατόν να κοπούν.

Η άρθρωση που παθαίνει πιο συχνά διάστρεμμα είναι ο αστράγαλος, από στραβοπάτημα με το έξω μέρος του πέλματος, που μπορεί να τεντώσει ή να σκίσει τους συνδέσμους που συγκρατούν την άρθρωση του αστραγάλου. Μπορεί επίσης να πειραχτεί ο θύλακος που περιβάλλει την άρθρωση. Το διάστρεμμα προκαλεί επώδυνο πρήξιμο στην άρθρωση, που γίνεται πιο επώδυνο με την κίνηση. Ένα βαρύ διάστρεμμα μπορεί να μην ξεχωρίζει από ένα κάταγμα. Αν αμφιβάλλετε, αντιμετωπίστε το σαν κάταγμα.
Το αυξημένο σωματικό βάρος, η απουσία σωματικής άσκησης, ορισμένα σπορ όπως για παράδειγμα το ποδόσφαιρο ή η καλαθόσφαιρα, συσχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο για στραμπούληγμα του αστραγάλου. 
Επίσης η κακή επιλογή παπουτσιών είναι ακόμη ένας παράγοντας που συμβάλλει στην πρόκληση διαστρέμματος. Ορισμένα άτομα λόγω του ότι έχουν αδυναμία των μυών ή χαλαρούς συνδέσμους, παρουσιάζουν προδιάθεση στα διαστρέμματα του αστραγάλου.

Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων θα εξαρτηθεί από το βαθμό βλάβης που έχουν υποστεί οι σύνδεσμοι της άρθρωσης όπως επίσης οι μυς και τα οστά της.
Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:
• Πόνο
• Οίδημα (πρήξιμο)
• Αιμάτωμα
• Εκχύμωση
• Δυσκαμψία
• Χωλότητα (ο ασθενής δεν μπορεί να βαδίσει εύκολα)

ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΡΕΜΜΑΤΟΣ


Οι βασικές αρχές της αντιμετώπισης του στραμπουλήγματος του αστραγάλου περιλαμβάνουν τα ακόλουθα: 


 1. Βοηθήστε τον τραυματία να καθίσει σε άνετη θέση και βάλτε στην άρθρωση κρύες κομπρέσες επί 30 λεπτά.
2. Τοποθέτηση πιεστικού επιδέσμου στον αστράγαλο και ακινητοποίηση της άρθρωσης. Φέρτε τον επίδεσμο από πάνω και γύρω από τον αστράγαλο. Συνεχίστε το δέσιμο με επίδεσμο σε σχήμα 8, με κάθε στροφή επιδέσμου να επικαλύπτει την προηγούμενη κατά τα 3/4 του πλάτους της.
Ανάλογα με τη σοβαρότητα της περίπτωσης, ο γιατρός θα αποφασίσει εάν ένας επίδεσμος είναι αρκετός ή εάν χρειάζεται γύψος, νάρθηκας ή χειρουργική αποκατάσταση. 

3. Ανύψωση του ποδιού. 

4. Ξεκούραση της άρθρωσης και ανάπαυση του ασθενούς. 

5. Σταδιακά και προσεκτικά κατά την εξέλιξη της πάθησης, γίνονται ασκήσεις για την αύξηση της δύναμης και της κινητικότητας.

Προσοχή: κατά τις πρώτες 24 ώρες αποφύγετε τα ζεστά μπάνια , τις θερμαντικές αλοιφές και το οινόπνευμα επειδή είναι δυνατόν να προκαλέσουν αύξηση του οιδήματος.

 Αν το οίδημα είναι έντονο και το πόδι πονάει όταν στέκεται ο τραυματίας όρθιος (ιδιαίτερα στο εσωτερικό του αστραγάλου) ή αν δυσκολεύεται να βαδίσει, είναι απαραίτητη η ακτινογραφία, γιατί μπορεί να πρόκειται για κάταγμα.

 Η κατάλληλη αντιμετώπιση του διαστρέμματος του αστραγάλου, οδηγεί στη μείωση του πόνου, υποχώρηση της φλεγμονής και του οιδήματος. Στις περισσότερες περιπτώσεις, επιτυγχάνεται ίαση μετά από παρέλευση χρονικού διαστήματος 3 έως 8 εβδομάδων.

 Στο κλασικό διάστρεμμα, η ρήξη των έξω συνδέσμων, αντιμετωπίζεται διεθνώς από τους ορθοπαιδικούς με ένα διάστημα ακινητοποίησης και αποφόρτισης στην αρχή μετά από το οποίο ο ασθενής αρχίζει να πατάει σταδιακά το πόδι κάτω ενώ η ακινητοποίηση (συνήθως με γυψονάρθηκα) δίνει την θέση της στη σταθεροποίηση με κάποιο λειτουργικό νάρθηκα (π.χ. τύπου Aircast).

 Υπάρχουν περιπτώσεις όπου παρατηρούνται επαναλαμβανόμενα διαστρέμματα στην ίδια άρθρωση. Στις περιπτώσεις αυτές, μπορεί να προκληθεί χρόνια αστάθεια της άρθρωσης και προβλήματα στο περπάτημα ή κατά την άθληση. 
Στους ασθενείς αυτούς πιθανόν να έχουν δημιουργηθεί μόνιμα προβλήματα στους συνδέσμους και να είναι αναγκαίο να υποβληθούν σε εξειδικευμένες χειρουργικές επεμβάσεις για σταθεροποίηση των συνδέσμων και κατά συνέπεια της άρθρωσης.

 Η πρόληψη του στραμπουλήγματος του αστραγάλου είναι σημαντική δεδομένου ότι ο τραυματισμός αυτός είναι από τους συχνότερους τόσο σε αυτούς που κάνουν σπορ όσο και στους υπόλοιπους
  • Η ορθή επιλογή των παπουτσιών,
  • η προθέρμανση πριν από την άσκηση ή το σπορ,
  • η εφαρμογή στηρικτικών επιδέσμων στον αστράγαλο, μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στην πρόληψη.
Παράλληλα όταν κάποιος τρέχει ή ασκείται σε ανώμαλο ή βρεγμένο έδαφος, πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός.
Το κρύωμα μετά από την άσκηση είναι καλό να συνοδεύεται με σειρά από παρατεταμένες, αργές κινήσεις τεντώματος.



Συνοπτικά θα τονίσουμε ότι ένας μεγάλος αριθμός των διαστρεμμάτων του αστραγάλου που είναι η συνηθέστερη μορφή τραυματισμού κατά την άθληση, είναι δυνατόν να προληφθούν. Η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή μετά από τον αποκλεισμό της πιθανότητας κατάγματος, επιτρέπει στις πλείστες περιπτώσεις, πλήρη αποκατάσταση.

 Βιβλιογραφία: 
American Academy of Orthopedic Surgeons Annals of Emergency Medicine 
British Journal of Sports Medicine Ρ1352004



Αναγνωρίστε προβλήματα των ποδιών σας. Κάλοι, κότσι, μύκητες, μυρμηγκιές, ποδάγρα, σφυροδαχτυλία, ονυχοκρύπτωση, πλατυποδία

Δεν υπάρχουν σχόλια 0

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακή βιολόγος, medlabnews.gr iatrikanea

Φορώντας ξανά τα αγαπημένα μας πέδιλα, δεν μπορούμε παρά να δυσανασχετήσουμε για όποια προβλήματα αισθητικής και όχι μόνο φύσεως χαλάνε την όμορφη εμφάνιση των ποδιών μας και ακόμα χειρότερα, μας προκαλούν πόνο ή δυσφορία. Μάθετε πως μπορείτε να διατηρήσετε την υγεία των ποδιών σας και πώς να αναγνωρίσετε και να αντιμετωπίσετε κοινά προβλήματα. 
Read more »

Πόνος στον Αυχένα. Οδηγίες για ανακούφιση αυχεναλγίας. Ασκήσεις για ενδυνάμωση (video).

Δεν υπάρχουν σχόλια 0
του Κωνσταντίνου Λούβρου, Μ.D., medlabnews.gr iatrikanea

Αφήστε για λίγο τον υπολογιστή στο γραφείο ή στο σπίτι και ασχοληθείτε με τον αυχένα σας είτε σας ενοχλεί είτε όχι. 
Το καλύτερο προληπτικό φάρμακο για την πίεση στον αυχένα και την πλάτη, είναι η κίνηση. Κάντε συχνά διαλείμματα μακριά από την οθόνη του υπολογιστή και κάντε μερικές ασκήσεις με στόχο τη βελτίωση της κινητικότητας του αυχένα και των άνω άκρων, που πιθανόν να έχουν επηρεαστεί, και την ενδυνάμωση της περιοχής.
Eπίσης οι προτεινόμενες ασκήσεις σκοπό έχουν την περαιτέρω ανακούφισή του από τον πόνο και τη χαλάρωση της περιοχής από το μυϊκό σπασμό, με τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος. 

Οι ασκήσεις που θα δυναμώσουν τον Αυχένα

Ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος για να βελτιώσουμε το εύρος της κίνησης, να αυξήσουμε την ελαστικότητα της περιοχής, καθώς και να μειώσουμε σε μεγάλο βαθμό την εμφάνιση των συμπτωμάτων, είναι η εκτέλεση μερικών ασκήσεων ελαστικότητας και διατάσεων κατά τη διάρκεια της ημέρας, ακόμα και στα διαλείμματα στον χώρο εργασίας μας. Ο χρόνος που χρειάζεται για την εκτέλεσή τους είναι ελάχιστος.

Κατά την εκτέλεση των ασκήσεων, θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, ώστε να αποφύγουμε την αναπαραγωγή ή την αύξηση των συμπτωμάτων (αν νιώσουμε κάτι τέτοιο, διακόπτουμε αμέσως την εκτέλεση των ασκήσεων) και να σταματήσουμε την κίνηση όταν νιώσουμε μια ήπια διάταση στην περιοχή.


Οι Ασκήσεις:
Αυχενική κάμψη: Καθίστε άνετα με τους ώμους πίσω και το κεφάλι να κοιτάει μπροστά. Με αργό ρυθμό κινούμε το πιγούνι μας προς τα κάτω και προς τα μέσα, με απώτερο στόχο να μπορούμε να βλέπουμε τα δάχτυλα των ποδιών μας. Τοποθετώντας το ένα μας χέρι στην πίσω περιοχή της κεφαλής, βοηθάμε την εκτέλεση της κίνησης. Σταματάμε πάλι την κίνηση μόλις νιώσουμε τη διάταση στην περιοχή και διατηρούμε τη θέση μας για 15΄΄. Επιστρέψτε αργά στην αρχική θέση. Επαναλάβετε 3 φορές.
Επίσης
Καθισμένος/η σε μια καρέκλα, περάστε μια πετσέτα γύρω από τον αυχένα σας και κρατάτε την από τις 2 άκρες. Σκύψτε λίγο μπροστά λυγίζοντας ελαφρά το κεφάλι. Δοκιμάστε να σηκώσετε το κεφάλι σας, προβάλλοντας αντίσταση με την πετσέτα. Επαναλάβετε 10 φορές την άσκηση. 

Στροφές του αυχένα: Καθίστε άνετα, με τους ώμους πίσω και το κεφάλι να κοιτάει μπροστά. Στρίβουμε αργά τον αυχένα μας κοιτώντας αρχικά πάνω από τον αριστερό μας ώμο. Τοποθετώντας το ένα μας χέρι στο δεξί μας μάγουλο, προσπαθούμε να αυξήσουμε το εύρος της κίνησης. Μόλις νιώσουμε τη διάταση στη δεξιά μας πλευρά, σταματάμε την κίνηση και διατηρούμε πάλι τη θέση μας για 15΄΄. Επιστρέψτε αργά στην αρχική θέση και κάντε το ίδιο για την αντίθετη πλευρά. Επαναλάβετε 3 φορές για κάθε πλευρά. Αντίστοιχα βήματα ακολουθούμε και για την αντίθετη στροφή.

Πλάγια κάμψη: Καθίστε άνετα, με τους ώμους πίσω και το κεφάλι να κοιτάει μπροστά. Κάμψτε αργά το κεφάλι προς τον ένα ώμο και μείνετε σε αυτή τη θέση για 15sec. Επιστρέψτε αργά στην αρχική θέση και κάντε το ίδιο προς τον αντίθετο ώμο. Επαναλάβετε 3 φορές για κάθε πλευρά. 

Αυχενική έκταση: Με αργό, ελεγχόμενο ρυθμό, κινούμε τον κεφάλι προς τα πάνω, με στόχο να κοιτάξουμε όσο πιο πίσω μπορούμε, π.χ. το ταβάνι του δωματίου. Μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε το ένα μας χέρι, τοποθετώντας το στο μέτωπό μας, ώστε να αυξήσουμε λιγάκι το εύρος της κίνησης. Σταματάμε όταν νιώσουμε τη διάταση στην μπροστινή περιοχή του λαιμού μας και διατηρούμε τη θέση αυτή για 15΄΄.

Αφού εκτελέσουμε τις παραπάνω ασκήσεις χωρίς να παρουσιαστεί κάποια ενόχληση, μπορούμε να πραγματοποιήσουμε και μερικές ισομετρικές ασκήσεις για να δυναμώσουμε την περιοχή του αυχένα. Ισομετρική άσκηση ονομάζεται η άσκηση όπου υπάρχει αντίσταση, αλλά δεν πραγματοποιείται κίνηση, δεν μεταβάλλεται καθόλου δηλαδή η αρχική μας θέση.

Άσκηση 1: Τοποθετώντας το ένα μας χέρι στο μέτωπό μας και διατηρώντας τον αυχένα μας στη φυσιολογική του θέση, προσπαθούμε να κινήσουμε το κεφάλι μας προς τα μπροστά, έχοντας ως αντίσταση το χέρι μας, το οποίο μπλοκάρει την πραγματοποίηση της κίνησης. Η αντίσταση που τοποθετούμε είναι σταθερή και η διάρκεια της άσκησης είναι 15΄΄. Μπορούμε να επαναλάβουμε την άσκηση τρεις φορές για καλύτερο αποτέλεσμα.

Άσκηση 2: Διατηρώντας τη φυσιολογική θέση του αυχένα μας, τοποθετούμε στην αριστερή πλευρά της κεφαλής μας το ένα μας χέρι. Προσπαθούμε από αυτή τη θέση να κάμψουμε πλευρικά το κεφάλι μας προς τα αριστερά, ενώ παράλληλα, χρησιμοποιώντας τη δύναμη στο χέρι μας, μπλοκάρουμε την εκτέλεση της κίνησης. Διατηρούμε την αντίσταση σταθερή και τη θέση μας για 15΄΄. Ακολουθούμε αντίστοιχα βήματα για την αντίθετη πλευρά. Μπορούμε να επαναλάβουμε την άσκηση τρεις φορές για καλύτερο αποτέλεσμα.

Η διάσημη γυμνάστρια Τάρα Στάιλς (Tara Stiles) μας δείχνει τις τρεις ασκήσεις για το μυϊκό άλγος σε αυχένα και πλάτη.


 Προλαμβάνεται και πώς;

  • Αν οδηγείτε για πολλές ώρες η πλάτη του καθίσματος πρέπει να είναι σε όρθια θέση και το κεφάλι να μη γέρνει μαζί με τους ώμους προς τα εμπρός. Επίσης, πολλοί οδηγοί λανθασμένα γέρνουν προς το πλάι, έχοντας το χέρι πάνω στις ταχύτητες ή στο παράθυρο, κάτι που επιβαρύνει τον αυχένα.
  • Προσαρμόστε την καρέκλα στο γραφείο σας, την οθόνη του υπολογιστή σας, έτσι ώστε ο αυχένας και γενικώς η σπονδυλική στήλη να είναι σε ουδέτερη θέση. Η έκταση του αυχένα (όταν γυρίζει το κεφάλι μας προς τα πάνω) είναι συνήθως η στάση που ενοχλεί. Πρέπει να διατηρείται η οσφυϊκή λόρδωση. Να ακουμπάνε οι γλουτοί στην πλάτη του καθίσματος και το κεφάλι με τον αυχένα να είναι σε μία ευθεία.
  • Διακόπτετε την καθιστή θέση κάθε μία ώρα και περπατάτε για μερικά λεπτά.
  • Αποφεύγετε να στερεώνετε το τηλέφωνο ανάμεσα στο αφτί και στον ώμο σας, όταν μιλάτε.
  • Αποφεύγετε να κοιμάστε μπρούμυτα. Να χρησιμοποιείτε το κατάλληλο για εσάς μαξιλάρι. Αν χρησιμοποιείτε απλό μαξιλάρι, θα πρέπει να προσέχετε ώστε να «γεμίζει» το κενό από το αυτί μέχρι τον ώμο, γιατί όταν το τοποθετείτε από το αυτί και πάνω ο αυχένας δεν έχει τη σωστή στήριξη.
  • Ασκηθείτε τακτικά. Γυμνάστε ιδιαίτερα τους θωρακικούς μυς. Οι ασκήσεις για τον αυχένα που θα σας υποδείξει ο ειδικός είναι πολύ σημαντικές για την πρόληψη των πόνων του αυχένα και του αυχενικού συνδρόμου.
  • Σταματήστε ή ελαττώστε το κάπνισμα.
  • Να σημειώσουμε ότι η πρόληψη καλό είναι να γίνεται με τις οδηγίες ενός φυσιάτρου ή φυσικοθεραπευτή.
  • Σε κάθε περίπτωση που ο πόνος δεν σταματά, είναι καθημερινός ή επανέρχεται συχνά ή ακόμα γίνεται χρόνιος, απαιτείται έλεγχος από ειδικό (για να βρεθεί η αιτία του) και ειδική αντιμετώπιση (είτε συντηρητική από φυσίατρο /φυσικοθεραπευτή είτε χειρουργική). 

 Διαβάστε επίσης

Αννίτα Ναθαναήλ. Κόντεψα να χάσω το πόδι μου από ιατρικό λάθος

Δεν υπάρχουν σχόλια 0

 medlabnews.gr iatrikanea

Μία σοβαρή περιπέτεια με την υγεία της πέρασε η Αννίτα Ναθαναήλ, η οποία έκανε λόγο για ιατρικό λάθος που παραλίγο να την αφήσει ανάπηρη. Η Αννίτα Ναθαναήλ ήταν καλεσμένη στην εκπομπή «Όλα για τη ζωή μας». Μίλησε στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη για το ιατρικό λάθος που παραλίγο να της στοιχίσει το πόδι της.

«Ήταν μία ταλαιπωρημένη άρθρωση, στην οποία είχαν προηγηθεί σε 35 χρόνια άλλες τρεις αρθροσκοπήσεις, οπότε σίγουρα προϋπήρχε μία κατάσταση στο γόνατό μου.

Σίγουρα δεν ήταν λόγος να μπω να κάνω ένα ακραίο χειρουργείο. Το χειρουργείο για το οποίο προετοιμάστηκα ήταν κάποια επέμβαση στο μηνίσκο με την προσθήκη κάποιου μοσχεύματος ή τουλάχιστον αυτό μου είχε πει ο γιατρός.

Από το χειρουργείο ρουτίνας θα έβγαινα την ίδια μέρα ή στη χειρότερη περίπτωση την επομένη το πρωί, όμως το χειρουργείο κράτησε πάρα πολλές ώρες», είπε αρχικά η Αννίτα Ναθαναήλ.

Η Αννίτα Ναθαναήλ είπε στη συνέχεια: «Έμαθα μετά από πολλές ώρες ότι είχε γίνει ολική αρθροπλαστική στο γόνατο μου. Ο γιατρός όταν εμφανίστηκε αργά, μου είπε πως δεν μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό και από κει και πέρα άρχισε ο Γολγοθάς μου.

Στο νοσοκομείο έπαιρνα μορφίνη, οπότε δεν είχα και πολύ ξεκάθαρη εικόνα του τι ακριβώς συμβαίνει με το χειρουργείο. Όταν επέστρεψα στο σπίτι, δυστυχώς, άρχισα να βλέπω ότι η εικόνα του ποδιού δεν ήταν καλή. Το πόδι μου είχε μαυρίσει πάρα πολύ έντονα και όσο περνάνε οι μέρες χειροτέρευε ο πόνος. Ήμουν στο κρεβάτι για 44 μέρες».

Όπως είπε η Αννίτα Ναθαναήλ, επειδή δεν είχε την υποστήριξη που περίμενε από την ιατρική ομάδα, χρειάστηκε να απευθυνθεί σε ιατρείο πόνου και σε αναισθησιολόγο.

«Εντός του μήνα γίνεται η διάγνωση και από την αναισθησιολόγο και από δύο νευρολόγους που με είδαν. ότι έχω σύνδρομο αλγοδυστροφία Sudeck που είναι ένα πολύ σπάνιο σύνδρομο, το οποίο συνήθως συμβαίνει είτε επειδή έχει γίνει ζημιά στα νεύρα, όπως υπήρξε στη δική μου την περίπτωση και έχω χάσει και την αίσθηση του μεγαλύτερου μέρους της κνήμης, ή επίσης όταν υπάρχει ισχαιμικό επεισόδιο.

Στη δική μου περίπτωση, αυτό που είπαν οι γιατροί είναι ότι έμεινε πάρα πολύ ωρα το τουρνικέ, που κλείνει την κυκλοφορία, κατά τη διάρκεια της επέμβασης στο πόδι μου. Ήτανε ιατρικό το λάθος. Επίσης, έχει δύο πλευρές, το ένα είναι το θέμα της υγείας του ποδιού μου, το ότι κόντεψα να χάσω το πόδι μου και το ότι έχω 10 μήνες μετά έχω βλάβη. Το δεύτερό θέμα είναι το ορθοπεδικό δηλαδή το ότι έχει μπει ένα πολύ μεγάλο μόσχευμα που μου περιορίζει πολύ την κίνηση», ανέφερε η Αννίτα Ναθαναήλ.

Όπως είπε η Αννίτα Ναθαναήλ, μετά από 44 ήμερες που ήταν κλινήρης και πλήρως εθισμένη σε οπιούχα παυσίπονα, και μέχρι το χειρουργείο της νευρόλυσης, στο οποίο, όπως είπε, της «πάγωσαν» τα νεύρα ώστε να αντέχει τον πόνο, έκλαιγε κάθε μέρα ενώ είχε χάσει και πολλά κιλά.

«Έχω παράπονο επειδή έχασα τη σχέση με το γιατρό από τη δέκατη μέρα, δεν δεχόταν ό,τι έγινε. Είχα πάει σε ιδιωτικό νοσοκομείο. Μετά πήγα στο ΚΑΤ». Έχω συνέλθει σε ένα βαθμό, και κατά τα άλλα σιγά σιγά παίρνω πάλι τη ζωή μου πίσω, στον βαθμό που μπορώ βέβαια" πρόσθεσε.

Πόνος στην πλάτη. Ποιες οι αιτίες; Τι πρέπει να κάνετε για να τον προλάβετε; Πότε να πάτε στον γιατρό;

Δεν υπάρχουν σχόλια 0
Πόνος στην πλάτη. Ποιες οι αιτίες; Τι μπορείτε α κάνετε για να τον προλάβετε; Πότε πρέπει να πάτε στον γιατρό;
του Κωνσταντίνου Λούβρου, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Μέχρι και το 80% του πληθυσμού θα υποφέρει από πόνο στην πλάτη ή στον αυχένα κατά τη διάρκεια της ζωής του, ενώ το 50% του εργαζόμενου πληθυσμού θα βιώσει συμπτώματα πόνου στην πλάτη ή στον αυχένα, τουλάχιστον μία φορά το χρόνο. 

Ο πόνος της πλάτης συνηθέστερα παρουσιάζεται σε όσους είναι από 30 μέχρι 60 χρονών. Λίγοι άνθρωποι κάτω από 18 και πάνω από 60 έχουν προβλήματα πλάτης. Κατά ένα μέρος, οι στατιστικές αυτές αντανακλούν τις μεγαλύτερες απαιτήσεις που υφίστανται οι εργαζόμενοι ενήλικοι, ενώ οι έφηβοι έχουν εύκαμπτες πλάτες και η σπονδυλική στήλη των ηλικιωμένων γίνεται λιγότερο εύκαμπτη, γεγονός που τους προφυλάσσει από την καταπόνηση, περιορίζοντας τον αριθμό κινήσεών της. Είναι πιθανότερο ότι θα έχετε πόνους στην πλάτη, αν οι καθημερινές σας δραστηριότητες περιλαμβάνουν ανύψωση και μεταφορά.

Οι αιτίες για τον πόνο της πλάτης είναι οι εξής:

Σε πολλές περιπτώσεις ο οξύς πόνος στην πλάτη είναι απλά μια αντίδραση σε ασυνήθιστη χρήση. Αν δεν ασκείστε συχνά και ξαφνικά περνάτε μια μέρα μετακινώντας έπιπλα ή σκάβοντας στον κήπο, μπορεί, την επόμενη μέρα, η πλάτη σας να είναι πιασμένη και να πονάει. Αυτό είναι φυσιολογικό. Ο πόνος και το πιάσιμο οφείλονται σ' ένα περαστικό σπασμό των μυών και ένα μικρό διάστρεμμα των συνδέσμων στην πλάτη σας, μια μικρή δηλαδή βλάβη, που μπορεί επίσης να συμβεί από υπερβολικό τέντωμα ή από αδέξιο σήκωμα ενός μεγάλου βάρους.
Μπορεί να νιώσετε έναν ξαφνικό, οξύ πόνο στην πλάτη ή, ακόμα, σαν κάτι να «φεύγει», ιδιαίτερα αν έχετε ένα ευαίσθητο σημείο ανάμεσα στους μυς του κάτω μέρους της πλάτης σας.
Άλλες κοινές αιτίες ξαφνικού πόνου στην πλάτη είναι ο πόνος των αρθρώσεων και η πρόπτωση δίσκων (κήλη). Οι τραυματισμοί αυτοί έχουν την τάση να προκαλούν πιο δυνατούς και επίμονους πόνους. Στην πρώτη περίπτωση άρθρωσης σπονδύλων, που συχνά ακολουθεί μια περιστροφική κίνηση, δυο ή περισσότεροι γειτονικοί σπόνδυλοι ξεφεύγουν ελαφρά και ερεθίζονται οι αρθρώσεις από την ευθυγράμμισή τους. Με την πρόπτωση του δίσκου, μέρος του σκληρού εξωτερικού στρώματος που βρίσκεται ανάμεσα σε δυο σπονδύλους σπάει, επιτρέποντας το μαλακό κέντρο του δίσκου να προεξέχει. Η προεξοχή αυτή πιέζει ένα από τα νεύρα που βγαίνουν από τη σπονδυλική στήλη. Η πρόπτωση μπορεί να είναι αποτέλεσμα ενός μικρού τραυματισμού, αν ο δίσκος έχει φθαρεί από προηγούμενη τριβή και καταπόνηση. Και με τη μετατόπιση της άρθρωσης και με την πρόπτωση του δίσκου, οι μύες που βρίσκονται πάνω από την προσβεβλημένη περιοχή τείνουν να συσπαστούν, οπότε χειροτερεύει ο πόνος. Η πρόπτωση ενός δίσκου μπορεί επίσης να προκαλέσει πόνους που κινούνται προς ένα πόδι (ισχιαλγία). Βήχας, γέλιο ή σφίξιμο για την αποπάτηση μπορούν επίσης ν' αυξήσουν τον πόνο. 

Αιτίες λοιπόν πόνου της πλάτης είναι:

  • Θλάση των μυών: είναι η πιο κοινή αιτία για τον πόνο της μέσης.
  • Ρήξη μεσοσπονδύλιου δίσκου: που ονομάζεται επίσης κήλη δίσκου, είναι μια άλλη κοινή αιτία του πόνου στην μέσης.
  • Στένωση της σπονδυλικής στήλης: προκαλεί πόνο στην πλάτη . Καθώς μεγαλώνουμε, ο σπονδυλικός σωλήνας μπορεί να γίνει στενόχωρος, αυτό οφείλεται εν μέρει στην αρθρίτιδα.
  • Αρθρίτιδα: πιο συχνά επηρεάζει αρθρώσεις, όπως τα γόνατα και τα δάχτυλα.
  • Σπονδυλολίσθηση: προκαλεί πόνο στην πλάτη. Η πιο κοινή αιτία σπονδυλολίσθηση οφείλεται σε εκφυλιστικές αλλαγές που προκαλούν απώλεια της κανονικής σταθεροποίηση των δομών της σπονδυλικής στήλης. Αν η σπονδυλική στήλη γίνεται αρκετά ασταθής, ο πόνος στην πλάτη μπορεί να γίνει ένα πρόβλημα.
  • Η οστεοπόρωση μπορεί να προκαλέσει μια σειρά από ορθοπεδικά προβλήματα και γενικευμένη δυσφορία. Ο πόνος στην πλάτη από οστεοπόρωση σχετίζεται συνήθως με συμπίεση των καταγμάτων του σπονδύλου. Η οστεοπόρωση προκαλεί αδύναμη στα οστά και μπορεί να οδηγήσει σε κάταγμα.

Τι μπορεί να γίνει για τον πόνο στην πλάτη;

Οι πιο πολλοί οξείς πόνοι της πλάτης μπορεί να υποχωρήσουν, αν δοθεί χρόνος στο βλαβέν τμήμα της σπονδυλικής στήλης να επουλωθεί. Συνήθως η επούλωση υποβοηθάται με ανάπαυση, διάρκειας άνω των 24 ωρών, σε σκληρό στρώμα ή σανίδα ή με ξάπλωμα σε σκληρή επιφάνεια, όπως το πάτωμα. Προσπαθήστε ν' αποφύγετε κάθε θέση ή κίνηση που επιδεινώνει τον πόνο. Αν πρέπει να καθίσετε, βεβαιωθείτε ότι κάθεστε στητοί, αρκετά πίσω στην καρέκλα. Όταν σηκώνεστε από την καρέκλα ή το κρεβάτι, πιέστε με τα χέρια σας, για να περιορίσετε την καταπόνηση της σπονδυλικής σας στήλης. Για να κινηθείτε από ξαπλωτή θέση, κυλιστείτε μέχρι την άκρη του κρεβατιού και κατεβάστε τα πόδια σας στο πάτωμα, την ίδια ώρα που σηκώνετε το επάνω μέρος του κορμιού σας.
Η θεραπεία επίμονων πόνων εξαρτάται από την αιτία τους. Αν υπάρχει μηχανικό πρόβλημα που δε βελτιώνεται με την ανάπαυση, μπορεί να βοηθήσει η λήψη ή ενέσεις αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. Μπορείτε επίσης να βάλετε ζεστό επίθεμα, μια θερμαινόμενη κομπρέσα ή θερμοφόρα.

Πότε χρειάζεται να καλέσετε τον γιατρό όταν έχετε πόνο στην πλάτη;

Θα πρέπει να καλέσετε τον γιατρό όταν έχετε:
  • πόνο στην πλάτη που επιμένει για από λίγες ημέρες
  • πόνο στην πλάτη κατά την διάρκεια της νύχτας
  • δυσκολία ελέγχου έντερα ή την κύστη σας
  • πυρετό, ρίγη, εφίδρωση ή άλλα σημεία λοίμωξης
  • οποιαδήποτε άλλα ασυνήθιστα συμπτώματα

Τι πρέπει να κάνετε για να προλάβετε τον πόνο στην πλάτη;

1. Ύπνος σε παλιό στρώμα
Ένα καλό στρώμα έχει διάρκεια ζωής οκτώ με δέκα χρόνια. Μετά από αυτή την περίοδο η σπονδυλική στήλη δεν έχει την κατάλληλη υποστήριξη που χρειάζεται, με αποτέλεσμα να προκαλείται πόνος στην πλάτη. Η αντικατάσταση λοιπόν του στρώματος είναι απαραίτητη.

2. Κουβάλημα βαρέων αντικειμένων
Εάν αρέσκεστε στο να μεταφέρετε συνεχώς αντικείμενα, θα πρέπει να γνωρίζεται πως, η πλάτη σας δε σας ευγνωμονεί για αυτό! Η μεταφορά βαρέων αντικειμένων ή ακόμα και τσαντών (όπως αυτές που κρατάνε οι γυναίκες ή τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ) από τη μια πλευρά του σώματος, προκαλεί τη διαταραχή της ισορροπίας του και οδηγεί σε ενοχλήσεις της πλάτης. 

3. Οι γόβες στιλέτο ή τα ίσια παπούτσια
Τα πολύ ψηλά τακούνια αναγκάζουν την πλάτη να κυρτώνει, κάνοντας τις αρθρώσεις να πιέζονται. Από την άλλη βέβαια και τα πολύ ίσια παπούτσια μπορεί να κάνουν επίσης κακό στην πλάτη, μια και τις περισσότερες φορές δεν έχουν την κατάλληλη στήριξη για το πόδι, αναγκάζοντας την πλάτη να προσπαθεί να διανείμει το σωματικό βάρος σωστά. Για τον καθένα το ιδανικό ύψος τακουνιού είναι διαφορετικό, γι αυτό χρειάζεται ψάξιμο.

4. Πολύωρη καθιστική ζωή
Άσχημα νέα για εκείνους που κάνουν δουλειά γραφείου! Η εργασία αυτή κάνει κακό στην υγεία. Αν και μπορεί να νοιώθει κανείς όμορφα και ξεκούραστα κάνοντας ένα καθιστικό επάγγελμα, παρόλα αυτά η στάση του σώματος τις περισσότερες φορές είναι λάθος και οδηγεί σε πόνους στην πλάτη, ενώ παράλληλα προκαλεί αδυναμία των μυών, λόγω αδράνειας. Με το να κάθεται κάποιος βάζει περισσότερη πίεση στη σπονδυλική του στήλη κατά 50% από το αν ήταν όρθιος!

5. Αποφυγή άσκησης
Η άσκηση χτίζει μύες που είναι χρήσιμοι για την υποστήριξη της πλάτης. Όταν αυτή δε γίνεται σωστά και με σύστημα, τότε δεν υπάρχει και το επιθυμητό αποτέλεσμα.

6. Κατανάλωση πρόχειρου φαγητού
Αν και δεν προκαλεί έκπληξη, η πρόσληψη πολλών θερμίδων και λίγων θρεπτικών συστατικών από τα τρόφιμα, οδηγεί σε ανεπιθύμητη αύξηση του σωματικού βάρους, προκαλώντας επιπλέον φορτίο για την πλάτη. Η μείωση κατά 5-10% του σωματικού βάρους βελτιώνει την κατάσταση της μέσης.

 Διαβάστε επίσης:



Nόσος Paget των οστών. Προκαλεί πόνο, οστεοπόρωση, παραμόρφωση οστών, κατάγματα, οστεοαρθρίτιδα

Δεν υπάρχουν σχόλια 0


του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D, medlabnews.gr iatrikanea

 Ο πόνος στη νόσο Paget μπορεί να είναι αισθητός κατά την ανάπαυση ή τις κινήσεις, να επιδεινώνεται με την άρση βάρους ή άλλη φόρτιση του οστού και να επιτείνεται τη νύχτα. 

Η νόσος περιγράφηκε για πρώτη φορά  το 1876 από τον Άγγλο χειρουργό Sir James Paget , σαν παραμορφωτική οστεΐτιδα (osteitis deformans). Είναι η συχνότερη νόσος των οστών μετά την Οστεοπόρωση. Πρόκειται για μια νόσο της οστικής ανακατασκευής, που χαρακτηρίζεται από υπερβολική αύξηση της δραστηριότητας των οστεοκλαστών και των οστεοβλαστών, με επακόλουθο την παραγωγή παθολογικού οστού που είναι αρχιτεκτονικά ανώμαλο.

Εμφανίζεται σε ποσοστό 1,5 - 8% στο γενικό πληθυσμό και εξαρτάται από την ηλικία και κράτος διαμονής. 

Προσβάλει συνήθως άτομα άνω των 40 ετών. 

Η νόσος Paget είναι συχνότερη σε περιοχές με πληθυσμούς αγγλοσαξονικής καταγωγής ενώ σπάνια εμφανίζεται στις χώρες της Σκανδιναβίας, την Ασία, τη Ινδία.  Ο επιπολασμός της νόσου κυμαίνεται από 0,1% στους Αφρικάνούς και τους Ασιάτες μέχρι και 4% στους Ευρωπαίους. Αλλά και μεταξύ των Ευρωπαίων ο επιπολασμός διαφέρει όντας μεγαλύτερος στην Κεντρική Ευρώπη και μικρότερος στην Νότια και την Βόρεια Ευρώπη. Από πλευράς ηλικίας μεγαλύτερη συχνότητα παρατηρείται σε άτομα μεγαλύτερα των 65 ετών. Από πλευράς φύλου οι άνδρες προσβάλλονται περισσότερο από τις γυναίκες (1,8:1).



Τι την προκαλεί
 Δεν είναι γνωστό τι προκαλεί τη νόσο του Paget. Φαίνεται όμως ότι υπάρχει μια σαφής γενετική προδιάθεση πάνω στην οποία δρουν διάφοροι περιβαλλοντολογικοί παράγοντες και προκαλούν την εκδήλωση της πάθησης. Σύμφωνα με τα περισσότερα επιδημιολογικά δεδομένα ένας στους τρεις που πάσχουν έχει σαφές κληρονομικό ιστορικό και φαίνεται ότι η νόσος μεταδίδεται με επικρατούντα αυτοσωμικό τρόπο. Διάφορες μελέτες έχουν συνδέσει την νόσο με τα αντιγόνα ιστοσυμβατότητας, το RANKL, την οστεοπρωτεγερίνη, τα ογκογονίδια, τον διεγέρτη των μακροφάγων, την Ιντερλευκίνη 6, την βιταμίνη D και φυσικά την λειτουργικότητα των οστεοκλαστών. Πρόσφατα ορισμένα γονίδια έχουν συσχετιστεί με τη νόσο του Paget, συμπεριλαμβανομένης της Sequestrosome 1 γονίδιο στο χρωμόσωμα 5. 


H άποψη πάντως ότι η νόσος οφείλεται σε ιό είναι αυτή που υποστηρίζεται από τους περισσότερους. Σύμφωνα με αυτήν ένας παραμυξοϊός (Paramyxovirus - respiratory syncytial virus)., σαν αυτόν της ιλαράς, εισέρχεται στα προγονικά κύτταρα των οστεοκλαστών στον μυελό των οστών και τα διεγείρει προς παραγωγή ωρίμων οστεοκλαστών σε μεγαλύτερο αριθμό από τον φυσιολογικό. Μερικές μελέτες έδειξαν ότι οι οστεοκλάστες της νόσου του Paget φέρουν χαρακτηριστικά ιογενή εγκλείσματα που μπορούν να δικαιολογήσουν μια βραδεία ιογενή μόλυνση. Λοίμωξη από τον ιό μπορεί να είναι αναγκαία για να προκαλέσει νόσο Paget σε άτομα που έχουν κληρονομήσει τη γενετική τάση να αναπτύξουν την πάθηση, έχοντας αυτά τα γονίδια.

Η νόσος αποκαλύπτεται τυχαία είτε σε ακτινογραφικές εξετάσεις, είτε διότι σημειώνεται υψηλή τιμή αλκαλικής φωσφατάσης στον ορό. 
Μετά την ηλικία των 40 ετών, δίδυμα αδέλφια όπως και απόγονοι ατόμων με νόσο Paget, πρέπει να ελέγχονται για τις τιμές της αλκαλικής φωσφατάσης κάθε 2 ή 3 χρόνια και αν είναι οι τιμές παθολογικά να προχωρούν σε ειδικές εξετάσεις. 
Ποσοστό 27% των ατόμων με Ν.P. εμφανίζουν συμπτώματα κατά την διάγνωση. 
Οικογενειακή εμφάνιση της N.P. (με ποσοστό 10% - 40%), είναι σχετικά σπάνια (όπου περισσότερα του ενός μέλη της ίδιας οικογένειας προσβάλλονται) αλλά σοβαροτέρας μορφής. 
Υπολογίζεται ότι ο κίνδυνος εμφάνισης της νόσου είναι 7 - 10 φορές υψηλότερη σε συγγενείς ασθενών με νόσο Paget. Επιπρόσθετα, φαίνεται ότι, όταν υπάρχει θετικό κληρονομικό ιστορικό η νόσος εμφανίζεται:
• με βαρύτερη μορφή, 
• σε νεαρότερη ηλικία και 
• είναι πολυεστιακή

Τα κύρια κλινικά σημεία της νόσου Paget είναι:

Οι δύο κύριες κλινικές εκδηλώσεις της νόσου Paget είναι:
• ο μυοσκελετικός πόνος και
• οι παραμορφώσεις των οστών

Σπανιότερα παρατηρούνται:
• κατάγματα τραυματικά ή αυτόματα
• νευρολογικές επιπλοκές
• καρδιαγγειακές επιπλοκές
• μεταβολικές διαταραχές
• νεοπλασματική εξαλλαγή των βλαβών

Ο πόνος, που είναι και το πιο συχνό σύμπτωμα στη νόσο του Paget και η παραμόρφωση του προσβεβλημένου οστού. Κλινικά είναι περισσότερο εμφανής στο κρανίο και στα μακρά οστά.
Στην περίπτωση πάχυνσης των οστών του κρανίου, ο ασθενής παραπονείται ότι δεν χωράει το καπέλο του. Η προσβολή του κρανίου και της σπονδυλικής στήλης από τη νόσο Paget μπορεί να προκαλέσει ένα φάσμα νευρολογικών επιπλοκών ποικίλης βαρύτητας
Όταν η νόσος εντοπίζεται στα άκρα, το υπερκείμενο δέρμα μπορεί να είναι θερμότερο του φυσιολογικού. Η υπεραγγείωση του οστού προκαλεί μια τοπική ερυθρότητα και θερμότητα του δέρματος. Το φαινόμενο αυτό οφείλεται στη μεγάλη αγγειοβρίθεια του παθολογικού οστού. 
Στην σπονδυλική στήλη προκαλούνται πιέσεις διαφόρων ριζών νεύρων με τα αντίστοιχα συμπτώματα όπως και κατάγματα σπονδύλων. Μια σπάνια αλλά υπαρκτή εξέλιξη είναι η σαρκωματώδης εξέλιξη της παζετικής βλάβης με κακή πρόγνωση

Η νόσος του Paget μπορεί να προσβάλλει οποιοδήποτε οστό του σκελετού, προτιμά όμως τον κεντροαξονικό σκελετό, τα μακρά οστά και το κρανίο. Πολύ σπάνια προσβάλλει τα οστά των άκρων χεριών και ποδιών.  
Συνήθως κατά σειράν προσβολής είναι : 
  • Οστά λεκάνης. 
  • Μηρός.
  • Κρανίο.
  • Κνημη. 
  • Πλευρές. 
  • Κλείδα. 
  • Βραχιόνιο
Η ανάπτυξη της νόσου σε περιοχές που συνορεύουν με κάποια σημαντικά νεύρα μπορεί να προκαλέσουν σημαντικές συννοσηρότητες όπως κώφωση, ζαλάδες, ίλιγγο, οδοντικά προβλήματα, κα. Δευτεροπαθής οστεοαρθρίτιδα, είναι δυνατόν να αναπτυχθεί στις προσβεβλημένες αρθρώσεις. Εάν οι οστικές βλάβες ευρίσκονται κοντά σε αρθρώσεις, αρχικά επηρεάζουν την κινητικότητα τους και τελικά τις καταστρέφουν 

Η νόσος του Paget σε παθολογοανατομικό επίπεδο αρχίζει με μια υπερδραστηριότητα των οστεοκλαστών, που είναι περισσότεροι, μεγαλύτεροι και περιέχουν πολλούς περισσότερους πυρήνες (έως 100) από τους φυσιολογικούς (έως 10). Η φάση αυτή χαρακτηρίζεται από μια αύξηση της οστικής αναδόμησης μέχρι και 20 φορές μεγαλύτερη της φυσιολογικής. Στη συνέχεια η οστεολυτική φάση συνδυάζεται από μια παράλληλη αύξηση της παραγωγής οστεοβλαστών που όμως δεν έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αλλά είναι πολλοί περισσότεροι σε αριθμούς από ότι στο φυσιολογικό οστούν. Η κατάσταση αυτή διατηρείται αρκετά (μήνες και περισσότερο) και οδηγεί σε  μια άναρχη δόμηση του οστού με άλλες περιοχές να παρουσιάζουν έντονη οστεόλυση και άλλες έντονη οστεοπαραγωγή. Στα τελικά στάδια της νόσου, η οστεόλυση υποχωρεί και επικρατεί η οστεοπαραγωγή, αλλά το οστούν που δημιουργείται δεν είναι φυσιολογικό, έχει όψη άναρχου οστού (woven bone), με πολλές κολλαγονικές ίνες άτακτα ταξινομημένες και άφθονα αιμοφόρα αγγεία.

Το 70-90% των περιπτώσεων της νόσου του Paget δεν παρουσιάζουν κλινικά συμπτώματα. Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα στις υπόλοιπες είναι ο πόνος.

 ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Η διάγνωση τίθεται από την ακτινογραφία και από τα εργαστηριακά ευρήματα. Η έκταση της νόσου εύκολα διαπιστώνεται από ένα σπινθηρογράφημα των οστών. Χαρακτηριστική είναι η αύξηση της αλκαλικής φωσφατάσης, που εκφράζει την οστεοπαραγωγή, όπως και των οστικών δεικτών που εκφράζουν την οστεόλυση (Δεοξυπυριδινολίνη και Τελοπεπτίδια). Αυξημένα είναι και τα επίπεδα του ουρικού οξέος του αίματος. 
Η οστική αλκαλική φωσφατάση ανευρίσκεται ιδιαίτερα αυξημένη στη νόσο του Paget. Η οστική αλκαλική φωσφατάση παράγεται από τους οστεοβλάστες και αποτελεί δείκτη οστικής αναπαραγωγής.
Ο προσδιορισμός της οστικής αλκαλικής φωσφατάσης παρέχει χρήσιμες πληροφορίες για την οστική αναπαραγωγή στην οστεοπόρωση και στη νόσο του Paget και για τις μεταβολές που παρατηρούνται μετά από αντιαπορροφητική θεραπεία

ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η παρακολούθηση της θεραπείας γίνεται πάντα με τις τιμές της του οστικού κλάσματος της αλκαλικής φωσφατάσης 

Η διαφοροδιάγνωση θα γίνει από την οστεομαλάκυνση.

Εάν ο ασθενής δεν έχει συμπτώματα ή εάν η αλκαλική φωσφατάση του είναι φυσιολογική τότε δεν χρειάζεται θεραπεία.

Ενδείξεις αποτελούν ο οστικός πόνος, οι νευρολογικές επιπλοκές, η καρδιακή ανεπάρκεια που οφείλεται στη νόσο, η υπερασβεστιαιμία λόγω της ακινητοποίησης, οι οστεολυτικές κοιλότητες, τα ψευδοκατάγματα, η περιγεγραμμένη οστεοπόρωση. Σκοπός της θεραπείας είναι η αναστολή της δραστηριότητας των οστεοκλαστών
Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για αντικατάσταση των συνδέσμων που έχει πληγεί από σοβαρή αρθρίτιδα  ευθιασμό παραμορφωμένων οστών και για μείωση της πίεσης των νεύρων. Επίσης χειρουργική θεραπεία μπορεί να απαιτηθεί σε περιπτώσεις καταγμάτων και σε περίπτωση ανάπτυξης οστεοσαρκώματος.

Τρόπος ζωής και πρόληψης 

Για να μειώσετε τον κίνδυνο των επιπλοκών που σχετίζονται με τη νόσο του Paget των οστών, δοκιμάστε τις παρακάτω συμβουλές: 
Πρόληψη των πτώσεων. Η νόσος Paget σας θέτει σε υψηλό κίνδυνο για κατάγματα των οστών. Πάρτε μέτρα για την αποφυγή πτώσης μέσα στο σπίτι σας.
Να τρώτε καλά. Βεβαιωθείτε ότι η διατροφή σας περιλαμβάνει επαρκή επίπεδα ασβεστίου και βιταμίνης D, η οποία διευκολύνει την απορρόφηση του ασβεστίου. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό αν είστε σε θεραπεία με διφωσφονικά. 
Να ασκείστε τακτικά. Άσκηση σε τακτική βάση, είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της κινητικότητας των αρθρώσεων και την αντοχή των οστών. 

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων