MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA: ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Responsive Ad Slot

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΔΙΑΤΡΟΦΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΔΙΑΤΡΟΦΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

H νηστεία κάνει καλό στην υγεία; Τι κινδύνους περικλείει για την ομαλή λειτουργία του οργανισμού;


Γράφει η Βασιλική  Σκρέτα,  Διαιτολόγος – Σύμβουλος Διατροφής, medlabnews.gr iatrikanea

Διανύοντας την περίοδο του τεσσαρακονθήμερου των Χριστουγέννων ή της Σαρακοστής  πολλοί από μας ακολουθούμε ένα διατροφικό πρόγραμμα νηστείας, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Άλλοι για να εκπληρώσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και άλλοι ως μια ευκαιρία αποτοξίνωσης του οργανισμού, μέσω του αποκλεισμού των τροφών ζωικής προέλευσης και της συνεπακόλουθης αύξησης των φυτικών τροφών, όπως λαχανικά, όσπρια, ζυμαρικά, φρούτα

Το ερώτημα είναι: πράγματι η νηστεία κάνει καλό στον οργανισμό και προάγει την υγεία; 

Περικλείει η νηστεία κινδύνους για την ομαλή λειτουργία του οργανισμού;

Η απάντηση βρίσκεται κάπου στη μέση. Πράγματι, η αυξημένη κατανάλωση φυτικών ινών, κατά τη διάρκεια της νηστείας, αποτελεί βασικό διατροφικό πλεονέκτημα, καθώς συμβάλλει στη μείωση των επιπέδων λιπιδίων και γλυκόζης στο αίμα και επιπλέον καταπολεμά τη δυσκοιλιότητα και προλαμβάνει την εμφάνιση ορισμένων μορφών καρκίνου. Επίσης, η αυξημένη κατανάλωση φρούτων, λαχανικών, αδρά επεξεργασμένων δημητριακών και ελαιολάδου εφοδιάζει τον οργανισμό μας με βιταμίνες, απαραίτητες για την ομαλή λειτουργία του, όπως η β-καροτίνη, η τοκοφερόλη ή βιταμίνη Ε, το φυλλικό οξύ, η βιταμίνη C, καθώς και πλήθος φυτοχημικών ουσιών όπως οι πολυφαινόλες, τα φλαβονοειδή  και οι ταννίνες. Η αντιοξειδωτική τους δράση εμποδίζει την εμφάνιση των βλαπτικών ελευθέρων ριζών και ενισχύει το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Επιπλέον, ο αποκλεισμός  από τη διατροφή μας των τροφών ζωικής προέλευσης μειώνει την πρόσληψη κορεσμένων λιπών και χοληστερόλης και ελαχιστοποιεί τη συσσώρευση τοξικών ουσιών. Έτσι, συμβάλλει στη πρόληψη ασθενειών, όπως, καρδιαγγειακά νοσήματα, υπέρταση, καρκίνος παχέως εντέρου, δυσλιπιδαιμίες,  παχυσαρκία, σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2.

Από την άλλη, ένα διαιτολόγιο νηστείας που δεν είναι καλά σχεδιασμένο μπορεί να προκαλέσει αδυναμία, πονοκεφάλους, ζαλάδες, απώλεια μυϊκής μάζας και ανεξέλεγκτη έκλυση τοξικών ουσιών στο αίμα. Για το λόγο αυτό η σύνταξή του απαιτεί καλή γνώση βασικών αρχών διατροφής.
Αυτό που μας απασχολεί περισσότερο σε ένα διαιτολόγιο νηστείας είναι η επαρκής πρόσληψη πρωτεΐνης, σιδήρου, ασβεστίου και βιταμίνης Β12. Κάνοντας κατάλληλους συνδυασμούς  τροφίμων μπορούμε να εξασφαλίσουμε υψηλής βιολογικής αξίας πρωτεΐνη. Τέτοιοι συνδυασμοί είναι: φακές με ρύζι, ρεβίθια με ρύζι, φασόλια με ρύζι, ψωμί με φυστικοβούτυρο, δημητριακά με ξηρούς καρπούς, ψωμί με ταχίνι. 
Τα θαλασσινά, όπως, καλαμάρια,  χταπόδι, σουπιές, γαρίδες αποτελούν, επίσης, πολύ καλές εναλλακτικές πηγές πρωτεϊνών, αλλά και σιδήρου.
Άλλες πηγές φυτικού σιδήρου είναι τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά (π.χ. σπανάκι), τα όσπρια (φακές, ρεβίθια), η βρώμη, η σόγια, το σουσάμι, ξηροί καρποί όπως  φουντούκια και αμύγδαλα, αποξηραμένα φρούτα καθώς και τα εμπλουτισμένα δημητριακά. Για να ενισχύσουμε την απορρόφηση του μη αιμικού (φυτικού)  σιδήρου θα πρέπει παράλληλα με τις παραπάνω τροφές να καταναλώνουμε τρόφιμα που περιέχουν βιταμίνη C, όπως είναι τα εσπεριδοειδή (πορτοκάλια, λεμόνια, γκρέιπφρουτ), ακτινίδια, φράουλες, πιπεριές, ντομάτες. 
Για κάλυψη των αναγκών σε ασβέστιο καλές πηγές θεωρούνται τα αμύγδαλα και τα καρύδια, το μπρόκολο, το σπανάκι, καθώς και εμπλουτισμένα τρόφιμα όπως για παράδειγμα το γάλα σόγιας. 
Το κινόα, επίσης, αποτελεί πολύ καλή πηγή ασβεστίου, παρέχοντας παράλληλα και όλα τα απαραίτητα αμινοξέα. Θα το βρούμε σε καταστήματα βιολογικών τροφών. 
Τέλος, για την επάρκεια σε βιταμίνη Β12, η οποία υπάρχει σχεδόν αποκλειστικά σε ζωικά τρόφιμα, καλή εναλλακτική πηγή είναι η σπιρουλίνα, λόγω της σύνθεσής της από μικροοργανισμούς του εδάφους ή του νερού. Τα εμπλουτισμένα με βιταμίνη Β12 τρόφιμα, όπως δημητριακά και προϊόντα σόγιας αποτελούν επίσης μια καλή λύση.

Ολοκληρώνοντας, θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφερθούμε και στα ψυχολογικά οφέλη από την τήρηση της νηστείας. Σ’ αυτά περιλαμβάνονται  η εγκράτεια (αποτελεί βασική προϋπόθεση για να νηστέψουμε),  η οποία συμβάλλει στην ανάπτυξη των ικανοτήτων σε όλους τους τομείς ως αποτέλεσμα τόνωσης της αυτοπειθαρχίας, η ηθική ικανοποίηση,  το αίσθημα ψυχικής ανάτασης, καθώς επίσης και η μείωση των συμπτωμάτων κατάθλιψης.

Θα φάτε μπακαλιάρο σκορδαλιά; Το σκόρδο είναι φάρμακο για καρδιά, πίεση και ο μπακαλιάρος μεγάλης διατροφικής αξίας.


της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακή βιολόγοςmedlabnews.gr iatrikanea

Παρόλο που η περίοδος της Σαρακοστής αποτελεί παράλληλα και περίοδο νηστείας, η εκκλησία, επέτρεψε να υπάρχουν δυο ημέρες όπου θα επιτρέπεται η κατανάλωση ψαριού. Μία από αυτές τις γιορτές είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου 25 Μαρτίου, όπου παραδοσιακά συνηθίζεται εκείνη την ημέρα να τρώμε μπακαλιάρο σκορδαλιά. Η δεύτερη ημέρα εξαίρεσης της νηστείας είναι η Κυριακή των Βαΐων.

Γιατί καθιερώθηκε ο μπακαλιάρος και όχι κάποιο άλλο ψάρι;

Παλιά, όσοι ζούσαν σε παραθαλάσσιες περιοχές, δεν είχαν πρόβλημα να τρώνε φρέσκα ψάρια σε καθημερινή βάση. Για τον ορεινό πληθυσμό όμως, η μεταφορά του ψαριού αντιμετώπιζε προβλήματα, μιας και δεν υπήρχαν τα μέσα μεταφοράς του φρέσκου ψαριού πριν αυτό αλλοιωθεί. Όταν λοιπόν εισήχθηκε ο μπακαλιάρος τον 15ο αιώνα, ήταν ιδανικός, γιατί ήταν ένα φτηνό ψάρι το οποίο μπορεί να διατηρηθεί και εκτός ψυγείου με τη χρήση αλατιού. Με εξαίρεση τα νησιά, όπου το φρέσκο ψάρι δεν ήταν ποτέ πολυτέλεια, οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα ο παστός μπακαλιάρος εκείνες τις εποχές αποτέλεσε την εύκολη λύση, καθώς ήταν πιο εύκολο να τον προμηθευτεί κανείς και επιπλέον, μπορούσε να διατηρηθεί εκτός ψυγείου, οπότε πέρασε στην παράδοση και κατά συνέπεια έγινε το εθνικό φαγητό της 25ης Μαρτίου. Ανήκει στην κατηγορία των ψαριών και όπως όλα τα ψάρια, αποτελεί πλούσια πηγή πρωτεϊνών υψηλής βιολογικής αξίας και αμινοξέων, τα οποία είναι απαραίτητα για τη δόμηση των ιστών και την αποκατάσταση των φθορών τους.
Η περιεκτικότητά του σε λίπος διαφοροποιείται σημαντικά σε σχέση με τα υπόλοιπα ψάρια. Ανήκει στην κατηγορία των ψαριών με χαμηλά λιπαρά, το λίπος του κυμαίνεται από 0.5-2%. Σε σύγκριση όμως με το κρέας, το λίπος των ψαριών είναι διαφορετικό, καθώς ακόμη και τα πιο λιπαρά ψάρια δίνουν χαμηλότερες θερμίδες σε σχέση με το κρέας γιατί δεν είναι κορεσμένο λίπος. Τα λιπαρά του είναι τα γνωστά σε όλους μας «καλά» λιπαρά, δηλαδή, τα ω-3. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι βοηθούν στη μείωση της χοληστερίνης, των τριγλυκεριδίων και προστατεύουν τις αρτηρίες μειώνοντας την πίεση.

Διαβάστε τη συνέχεια....

Βακαλάος (μπακαλιάρος) πλούσιος σε ασβέστιο, μαγνήσιο, φωσφόρο, σίδηρο, κάλιο, Β12 και Ω3 λιπαρά.

και το σκόρδο

Η φύση έχει εφοδιάσει τα προϊόντα της με πολύτιμες φυτοδραστικές ουσίες που προστατεύουν τον οργανισμό από την φθορά. Το πιο αποτελεσματικό από όλα όπως δείχνουν επιστημονικές μελέτες των τελευταίων 50 ετών είναι το σκόρδο. Τροφή και φάρμακο που οι γιατροί της αρχαιότητας συνιστούσαν για τη θεραπεία 61 παθήσεων.
Το σκόρδο ήταν δημοφιλές από την εποχή του Ομήρου. Οι αφροδισιακές και θεραπευτικές του ιδιότητες είχαν γίνει αντιληπτές στον άνθρωπο από τότε. Έτρωγαν σκόρδο κάθε μέρα με ψωμί και επίσης το πρόσθεταν σε σαλάτες.


Με βάση το σκόρδο κατασκεύαζαν μια πάστα που περιείχε επιπρόσθετα από το σκόρδο, τυρί, αυγά, μέλι και λάδι. Πιθανόν η γνωστή μας σκορδαλιά να προέρχεται από εκεί.
Όπως το σκόρδο έτσι και το κρεμμύδι, ήταν μέρος της καθημερινής διατροφής των αρχαίων Ελλήνων και θεωρείτο ιδιαίτερα ισχυρό αφροδισιακό. Οι αρχαίοι Έλληνες το παρείχαν στους αθλητές τους για να τους κάνουν ταχύτερους. Όσο για τους Κινέζους, αυτοί το θεωρούσαν γιατρικό για όλες σχεδόν τις παθολογικές καταστάσεις συμπεριλαμβανομένων της παχυσαρκίας και της ανικανότητας. 
Οι αντιμικροβιακές, αντιθρομβωτικές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες του σκόρδου, καθώς και η ιδιότητά του να μειώνει τα επίπεδα των λιπιδίων στο αίμα, έχουν αποδοθεί στην ουσία αλλισίνη. Οι αντινεοπλασματικές ιδιότητες είναι πιθανόν να οφείλονται στις ενώσεις θείου ή σε άλλα συστατικά αγνώστου χημικής σύστασης και δομής.


Διαβάστε τη συνέχεια....

Μπακαλιάρος, βακαλάος, ψάρι πλούσιο σε ασβέστιο, μαγνήσιο, φωσφόρο, σίδηρο, κάλιο, Β12, Ω3 λιπαρά


της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea
Τρώγεται όλη την διάρκεια του έτους και έχει την τιμητική του στις 25 Μαρτίου. Παρόλο που η περίοδος της Σαρακοστής αποτελεί παράλληλα και περίοδο νηστείας, η εκκλησία, επέτρεψε να υπάρχουν δυο ημέρες όπου θα επιτρέπεται η κατανάλωση ψαριού. Μία από αυτές τις γιορτές είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου 25 Μαρτίου, όπου παραδοσιακά συνηθίζεται εκείνη την ημέρα να τρώμε μπακαλιάρο σκορδαλιά. Η δεύτερη ημέρα εξαίρεσης της νηστείας είναι η Κυριακή των Βαΐων.

Γιατί καθιερώθηκε ο μπακαλιάρος και όχι κάποιο άλλο ψάρι;

Παλιά, όσοι ζούσαν σε παραθαλάσσιες περιοχές, δεν είχαν πρόβλημα να τρώνε φρέσκα ψάρια σε καθημερινή βάση. Για τον ορεινό πληθυσμό όμως, η μεταφορά του ψαριού αντιμετώπιζε προβλήματα, μιας και δεν υπήρχαν τα μέσα μεταφοράς του φρέσκου ψαριού πριν αυτό αλλοιωθεί. Όταν λοιπόν εισήχθηκε ο μπακαλιάρος τον 15ο αιώνα, ήταν ιδανικός, γιατί ήταν ένα φτηνό ψάρι το οποίο μπορεί να διατηρηθεί και εκτός ψυγείου με τη χρήση αλατιού. Με εξαίρεση τα νησιά, όπου το φρέσκο ψάρι δεν ήταν ποτέ πολυτέλεια, οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα ο παστός μπακαλιάρος εκείνες τις εποχές αποτέλεσε την εύκολη λύση, καθώς ήταν πιο εύκολο να τον προμηθευτεί κανείς και επιπλέον, μπορούσε να διατηρηθεί εκτός ψυγείου, οπότε πέρασε στην παράδοση και κατά συνέπεια έγινε το εθνικό φαγητό της 25ης Μαρτίου.
Η ιστορία του «ταπεινού» μπακαλιάρου όμως είναι πραγματικά πολυτάραχη. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Giovanni de Biasio στο βιβλίο του «Μπακαλιάρος - 100 γευστικοί συνδυασμοί για να μαγειρέψετε και να εντυπωσιάσετε» (μετάφραση Βιολέττα Ζεύκη-Βοργιά, εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί), οι πρώτοι που τον ψάρεψαν ήταν οι Βίκινγκς! Ταξιδεύοντας αλίευαν τις μουρούνες στα γεμάτα ψάρια νερά της νησιωτικής συστάδας Λόφοτεν και για να τις διατηρήσουν τις αποξήραιναν στον παγωμένο αέρα του βορρά.
Ένας Βενετσιάνος έμπορος, ονόματι Πιέρο Κουερίνι, ήταν ο πρώτος που αφηγήθηκε τη μέθοδο αλιείας και συντήρησης που εφάρμοζαν οι ψαράδες του Λόφοτεν, οι οποίοι τον είχαν φιλοξενήσει μετά το ναυάγιο του πλοίου του, το 1431.
Η μέθοδος του παστού βακαλάου όμως οφείλεται στους Βάσκους, οι οποίοι, αφού έφτασαν ως τους πλούσιους ψαρότοπους της θάλασσας του Λαμπραντόρ, απέσπασαν το μονοπώλιο της αλιείας του συγκεκριμένου ψαριού από τους βόρειους λαούς και το έφεραν στη λεκάνη της Μεσογείου. Υπάρχει μάλιστα και ο μύθος που λέει ότι οι Βάσκοι, ψάχνοντας για μεγάλους ψαρότοπους μπακαλιάρου, ανακάλυψαν τυχαία τις ακτές του Καναδά πριν ανακαλύψει ο Κολόμβος την Αμερική.
Κατόπιν, το εμπόριο του μπακαλιάρου πήρε παγκόσμιες διαστάσεις. Τον 16ο αιώνα στόλοι ολόκληροι αρμένιζαν φορτωμένοι. Σε μια εποχή που η συντήρηση των τροφίμων ήταν συχνά δύσκολη, ο βακαλάος μετατράπηκε σε τόσο σημαντική πηγή εσόδων ώστε όλες οι χώρες που διέθεταν στόλο εκδήλωσαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αλιεία του. Μάλιστα ξέσπασαν και συγκρούσεις, με πιο πρόσφατη αυτήν του 1973, για μια αντιδικία μεταξύ Αγγλίας και Ισλανδίας όπου απαιτήθηκε η επέμβαση του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.!
Παρ' όλ' αυτά παραμένει άγνωστο πώς ο μπακαλιάρος, ή βακαλάος, έφτασε στην Ελλάδα. Στοιχεία για τη μεταφορά του στη χώρα μας βρίσκει κάποιος αν ανατρέξει στην ιστορία του εμπορίου μεταξύ Ελλάδας και Αγγλίας, όπου αναφέρεται ότι οι Άγγλοι έστελναν μεγάλες ποσότητες μπακαλιάρου, τις οποίες αντάλλαζαν με φορτία σταφίδας. Φαίνεται ότι γι' αυτό στην Κορινθία και την Αχαΐα, και γενικότερα στην Πελοπόννησο, συναντάμε μεγάλο πλούτο συνταγών με μπακαλιάρο. Πολλές από αυτές δε περιέχουν και σταφίδες, όπως ο ...διάσημος μπακαλιάρος πλακί με σταφίδες.
Ο βακαλάος, αυτό το τόσο νόστιμο και θρεπτικό ψάρι μπήκε στο τραπέζι μας τον 15ο αιώνα και κατάφερε να διεκδικήσει επιτυχώς τη δική του θέση στο εθνικό μας εδεσματολόγιο. Πρόκειται για ψάρι αγαπητό σε όλη την Ελλάδα και μαγειρεύεται με δεκάδες τρόπους, από σφακιανό στιφάδο μέχρι σούπα επτανησιακή (κοφίσι μπιάνκο).

Σήμερα, το εξαιρετικά θρεπτικό αυτό ψάρι (πλούσιο σε μέταλλα, φώσφορο, μαγνήσιο και βιταμίνες Α, Ε και D και φτωχό σε λιπαρά) βρίσκεται στην «κόκκινη» λίστα της Greenpeace, λόγω υπεραλίευσης. Παρ' όλ' αυτά, στο εμπόριο υπάρχει σε αφθονία σε όλες του τις μορφές.
Ανήκει στην κατηγορία των ψαριών και όπως όλα τα ψάρια, αποτελεί πλούσια πηγή πρωτεϊνών υψηλής βιολογικής αξίας και αμινοξέων, τα οποία είναι απαραίτητα για τη δόμηση των ιστών και την αποκατάσταση των φθορών τους.
Η περιεκτικότητά του σε λίπος διαφοροποιείται σημαντικά σε σχέση με τα υπόλοιπα ψάρια. Ανήκει στην κατηγορία των ψαριών με χαμηλά λιπαρά, το λίπος του κυμαίνεται από 0.5-2%. Σε σύγκριση όμως με το κρέας, το λίπος των ψαριών είναι διαφορετικό, καθώς ακόμη και τα πιο λιπαρά ψάρια δίνουν χαμηλότερες θερμίδες σε σχέση με το κρέας γιατί δεν είναι κορεσμένο λίπος. Τα λιπαρά του είναι τα γνωστά σε όλους μας «καλά» λιπαρά, δηλαδή, τα ω-3. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι βοηθούν στη μείωση της χοληστερίνης, των τριγλυκεριδίων και προστατεύουν τις αρτηρίες μειώνοντας την πίεση.
Επίσης, είναι πηγή πολλών βιταμινών και ιχνοστοιχείων.  Είναι πλούσιος σε βιταμίνη Α, η οποία έχει άμεση σχέση με την όραση. Άλλη μια σημαντική βιταμίνη είναι η βιταμίνη D, η οποία είναι υπεύθυνη για την αύξηση και τον εμπλουτισμό των οστών και των δοντιών αλλά και για την απορρόφηση ασβεστίου και φωσφόρου. Ακόμη, οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β, είναι σημαντικές για την υγεία των νευρικών ιστών.

Η διατροφική αξία του μπακαλιάρου είναι σημαντική καθώς περιέχει:

* Πρωτεΐνη

* Ασβέστιο

* Σίδηρο

* Φώσφορο

* Μαγνήσιο

* Βιταμίνη Β12

* Κάλιο Καλά λιπαρά

*Κορεσμένα, Μονοακόρεστα και Πολυακόρεστα λίπη.
Η συχνή κατανάλωση μπακαλιάρου θωρακίζει τον οργανισμό απέναντι σε καρδιαγγειακά νοσήματα, περιορίζει τον κίνδυνο ισχαιμικών εγκεφαλικών επεισοδίων, ενδυναμώνει την νοητική δραστηριότητα του εγκεφάλου και τη μνήμη και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Συμβάλλει επίσης στην εξασφάλιση μιας σωστής και υγιεινής διατροφικής συμπεριφοράς
Στην Ελλάδα, ο βακαλάος εισάγεται από τις βόρειες χώρες και διατίθεται ως κατεψυγμένο προϊόν ή σε μορφή καθαρισμένου φιλέτου χωρίς κόκκαλο, έτοιμου για μαγείρεμα.

ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ

100γρ. ξαρμυρισμένου μπακαλιάρου

Πρωτεΐνη
16,7 g

Ολικό Λίπος
0,9 g

Κορεσμένα Λίπη
0,2 g

Μονοακόρεστα Λίπη
0,1 g

Πολυακόρεστα Λίπη
0.4 g

ω-6
0,05 g

ω-3 μακράς αλυσού
0,32 g

Βιταμίνη Β12
0,5 μg

Ασβέστιο
33 mg

Σίδηρο
0,33 mg

Φώσφορο
33 mg

Μαγνήσιο
11 mg

Κάλιο
28 mg

Νιασίνη
1mg

Αλάτι
580 mg

Νερό
81,5 g

Ενέργεια
76 Kcal

Διαδικασία του ξαρμυρίσματος του μπακαλιάρου

Σύμφωνα με τον G. de Biasio υπάρχουν και κάποια ιδιαίτερα χρήσιμα μυστικά για το μαγείρεμά του. Ο ίδιος σε όλες τις συνταγές χρησιμοποιεί παστό μπακαλιάρο ήδη ξαρμυρισμένο, τονίζοντας ότι η διαδικασία του ξαρμυρίσματος αν και μπορεί να γίνει στο σπίτι είναι αρκετά περίπλοκη.

Πρέπει να βάλουμε τον μπακαλιάρο τουλάχιστον δύο μέρες σε κρύο νερό, το οποίο θα αλλάζουμε 3-4 φορές την ημέρα. Για να συντομεύσουμε τη διαδικασία και να αμβλύνουμε την έντονη γεύση του, ο συγγραφέας μας προτείνει να τον αφήσουμε 12 ώρες στο νερό και μετά 2-3 ώρες σε καυτό γάλα.

Διαβάστε επίσης

Σκόρδο, ένα φάρμακο της φύσης για την καρδιά, την υπέρταση, κατά των λοιμώξεων και του καρκίνου του παχέως εντέρου

Τέσσερα ελληνικά ποτά στα καλύτερα του κόσμου. Στα πρώτα η τσικουδιά

 medlabnews.gr iatrikanea

Για άλλη μια φορά υπάρχει το ελληνικό στοιχείο στη λίστα του Taste Atlas το οποίο αυτή τη φορά ασχολείται με τα κορυφαία οινοπνευματώδη ποτά στον κόσμο.

Μπορεί η Ελλάδα να μην είναι στην πρώτη θέση και δυστυχώς, να μην κατάφερε να μπει στη δεκάδα αλλά η τσικουδιά, το τσίπουρο, το κονιάκ Μεταξά και το ούζο είναι στη λίστα με τα 79 καλύτερα σε όλο τον πλανήτη. Στην κορυφή της λίστας είναι το Speyside Scotch, ένα ουίσκι που μπορεί να ποικίλλει από λουλουδάτο και φρουτώδες έως έντονο και πικάντικο.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης, πως η Σκωτία κατέχει επτά από τις 100 θέσεις, και όχι αδίκως.

Η τσικουδιά έχει λάβει βαθμολογία 4,2 στα 5. «Είναι κρητικό απόσταγμα και παίζει κεντρικό ρόλο στην κρητική φιλοξενία. Σερβίρεται συνήθως καλά παγωμένο και είναι ένα εξαιρετικό απεριτίφ ή χωνευτικό. Μερικές φορές τα βότανα και το ξύσμα εσπεριδοειδών μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αρωματικά. Η τσικουδιά παραδοσιακά αποστάζεται τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο, συνήθως σε μικρούς, οικογενειακούς χάλκινους αποστακτήρες. Το τελικό προϊόν είναι ένα διαυγές, ισχυρό και άχρωμο ποτό με περιεκτικότητα σε αλκοόλ που μπορεί να κυμαίνεται από 40 έως 65%» επισημαίνει το Taste Atlas.

Το τσίπουρο, με 4,1 στα πέντε αστεράκια, όπως τονίζεται στο Taste Atlas, «σύμφωνα με μαρτυρίες, παράχθηκε για πρώτη φορά τον 14ο αιώνα από ορθόδοξους μοναχούς. Το ποτό έρχεται στην αρχική του, καθαρή μορφή, αλλά ορισμένοι οινοπνευματοποιοί το εμποτίζουν με βότανα που παραδοσιακά αναμιγνύεται με νερό. Μπορεί κανείς να το απολαύσει καλύτερα καλά παγωμένο και σερβιρισμένο σε σφηνάκια ενώ συνοδεύει ελληνικούς μεζέδες. Στην Κρήτη παρόμοιο ποτό με πιο έντονο άρωμα ακούει στο όνομα τσικουδιά».

Το κονιάκ Μεταξά έλαβε 3,7. «Είναι ένα δημοφιλές ελληνικό κονιάκ και έχει έναν μυστικό συνδυασμό βοτάνων και αρωματικών. Τα υλικά ωριμάζουν χωριστά σε δρύινα βαρέλια πριν αναμειχθούν και αρωματιστούν με βότανα. Κάθε μείγμα στη συνέχεια παλαιώνει για τουλάχιστον τρία χρόνια. Το Μεταξά έχει πλούσιο κεχριμπαρένιο χρώμα και είναι γνωστό για την απαλή και έντονη γεύση και τα αρώματά του που θυμίζουν λουλούδια, εσπεριδοειδή, αποξηραμένα φρούτα, βότανα και μπαχαρικά. Διατίθεται σε τέσσερις διαφορετικές εκδόσεις, με σήμανση τρία, πέντε, επτά ή δώδεκα αστέρια: Κάθε αστέρι αντιπροσωπεύει πόσο καιρό έχει παλαιώσει το ποτό που δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1888 από τον Σπύρο Μεταξά στον Πειραιά. Σερβίρεται συνήθως σκέτο» γράφουν στο Taste Atlas.

Το ούζο κέρδισε 3,5 αστεράκια στα πέντε. «Το ούζο είναι μια από τις πιο γνωστές ελληνικές σπεσιαλιτέ του οποίου η παραγωγή ξεκίνησε το 1830. Αραιώνεται με νερό και αρωματίζεται με γλυκάνισο και διάφορα βότανα. Οι Έλληνες προτιμούν να πίνουν ούζο με νερό, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα μια χαρακτηριστική θολή εμφάνιση. Στην Ελλάδα, το ούζο συνηθίζεται να το απολαμβάνουν μαζί με τους παραδοσιακούς μεζέδες και πρέπει πάντα να το πίνετε αργά» σημειώνουν στη λίστα του Taste Atlas.

Πόσο νερό πρέπει να πίνουμε καθημερινά; Συμπτώματα και πρόληψη της αφυδάτωσης


του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D.,medlabnews.gr iatrikanea

Το νερό στον οργανισμό μας, από την μια εμποδίζει τις απότομες μεταβολές της θερμοκρασίας του σώματος που θα απέβαιναν καταστρεπτικές για τον οργανισμό, και από την άλλη επιτρέπει την απομάκρυνση θερμότητας με τον ιδρώτα.

Παρόλο που δεν έχει θρεπτική αξία, εντούτοις παίζει σημαντικό ρόλο στη διατροφή. Επιπλέον αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ρυθμιστικούς παράγοντες του σωματικού βάρους. Είναι απαραίτητο για τις χημικές διαδικασίες του μεταβολισμού και την πρόληψη της αφυδάτωσης και παίζει καθοριστικό ρόλο στον τρόπο που ο οργανισμός διαχειρίζεται τα αποθέματα λίπους. Όταν γεννιόμαστε είμαστε κατά το 75% του βάρους μας νερό, όσο μεγαλώνουμε ανάλογα με το φύλο και την ηλικία το νερό μειώνεται περίπου στο 60%. Αν και το ανθρώπινο σώμα παράγει καθημερινά ορισμένη ποσότητα νερού, αυτή δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες του. Γι' αυτό, είναι απαραίτητη η επιπλέον πρόσληψη υγρών μέσω της διατροφής. Οι καθημερινές ανάγκες ενός ατόμου σε νερό ποικίλουν και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις συνθήκες ζωής του, αλλά και από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του οργανισμού του.

Σύμφωνα με τις διεθνείς συστάσεις, η πρόσληψη νερού πρέπει να κυμαίνεται περίπου στο 1 ml ανά θερμίδα ενεργειακής κατανάλωσης για άτομα που ζουν σε περιβάλλοντα με κανονική θερμοκρασία. 
Σε έναν άνδρα που καταναλώνει κατά μέσο όρο 3.000 θερμίδες (Kcal) την ημέρα, συνιστάται η καθημερινή πρόσληψη 3 λίτρων υγρών.

Η περιεκτικότητα του ανθρώπινου οργανισμού σε νερό και μεταλλικά άλατα εξαρτάται από την ηλικία, το φύλο και τη σωματική διάπλαση. Γενικά, ένα παχύσαρκο άτομο έχει λιγότερο νερό στον οργανισμό του σε σύγκριση με ένα λιπόσαρκο άτομο. Για τον ίδιο λόγο οι άνδρες έχουν μεγαλύτερη ποσότητα νερού στο σώμα τους σε σύγκριση με τις γυναίκες, αφού έχουν μικρότερη περιεκτικότητα σε λίπος. Φυσιολογικά η ποσότητα του νερού που προσλαμβάνεται από τον οργανισμό πρέπει να είναι ίση με τη ποσότητα που αποβάλλεται.

Η πρόσληψη νερού επιτυγχάνεται: 

  • με την πρόσληψη νερού στη φυσική του μορφή, 
  • με την πρόσληψη τροφών ( το κρέας περιέχει κατά 70% νερό, ενώ τα φρούτα και τα λαχανικά κατά 95%, ) και 
  • με τη «καύση» των θρεπτικών συστατικών των τροφών( π.χ από την διάσπαση ενός γραμμαρίου λίπους παράγεται 1 ml νερού).

Κύριοι παράγοντες ρύθμισης της ενυδάτωσης του οργανισμού είναι: 

  • το αίσθημα της δίψας αλλά και 
  • η αντιδιουρητική ορμόνη που παράγεται στον εγκέφαλο, 
  • οι νεφροί και 
  • η ορμόνη αλδοστερόνη. 
Τα κύρια μεταλλικά στοιχεία στον οργανισμό είναι το νάτριο και το κάλιο. Το νάτριο είναι το στοιχείο που υπάρχει και στο αλάτι το οποίο ευθύνεται για την κατακράτηση των υγρών στο σώμα ενώ το κάλιο έχει αντίθετη δράση από το νάτριο (η πρόσληψη του είναι περίπου 1,43-6,54 γραμ. την ημέρα).

Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες ο άνθρωπος προσλαμβάνει και αποβάλλει περίπου 2-2,5 λίτρα ημερησίως. Η κύρια οδός αποβολής είναι τα ούρα και σε μικρότερο βαθμό τα κόπρανα και ο ιδρώτας. Φυσικά τα δεδομένα αλλάζουν σε ένα ιδιαίτερο θερμό περιβάλλον όπου ο ιδρώτας παίζει σημαντικότερο ρόλο στην αποβολή νερού καθώς είναι κύριας σημασίας για τη διαδικασία της θερμορύθμισης, δηλαδή της διατήρησης σταθερής σε ένα συγκεκριμένο εύρος, της θερμοκρασίας του σώματος, γιατί χωρίς αυτή τη διαδικασία δεν θα ζούσαμε.

Πόσο νερό πρέπει να πίνουμε;

Μέχρι και πολύ πρόσφατα είχαμε τη σύσταση για κατανάλωση νερού τουλάχιστον 8 ποτηριών τη μέρα (συνολικά 2-2,5 λίτρα). 
Σήμερα αυτό δεν ισχύει για διάφορους λόγους: η ποσότητα αυτή περιλαμβάνει όλη την πρόσληψη νερού που παίρνουμε με την διατροφή μας, συμπεριλαμβανομένης της τροφής και των υγρών (εκτός του νερού). Επίσης, δεν αναφέρεται καθόλου στο σωματικό βάρος του ατόμου που αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα για να υπολογίσουμε πόσο νερό χρειάζεται κάποιος. 
Το 80% των αναγκών μας καλύπτεται από 
  • πόσιμο νερό, 
  • αναψυκτικά, 
  • χυμούς, 
  • καφέ, 
  • τσάι κ.α 
  • και το υπόλοιπο 20% από τρόφιμα. 

Νερό επίσης προσλαμβάνουμε και από τα μη αλκοολούχα ροφήματα που καταναλώνουμε καθημερινά. 

  • Γάλα,
  • χυμοί, 
  • παγωμένα ροφήματα, 
  • καφές χωρίς περιττές θερμίδες όπως ο στιγμιαίος, 
  • τσάι, 
  • ακόμη και αναψυκτικά όπως τα light συνεισφέρουν σημαντικά στην ενυδάτωσή μας. 
  • Φρούτα και ιδιαίτερα τα καλοκαιρινά (καρπούζι, πεπόνι, κορόμηλα, δαμάσκηνα, μούρα κ.α.), λαχανικά, γιαούρτι, σούπες είναι τρόφιμα πλούσια σε νερό. Η ντομάτα για παράδειγμα, που είναι μια στερεή τροφή, προσφέρει στο σώμα μας περισσότερο νερό από ότι το γάλα που θεωρείται μια υγρή τροφή. Η δράση της καφεΐνης είναι πρόσκαιρη και μικρή, χωρίς να αλλοιώνει τη διαδικασία της σωστής ενυδάτωσης του οργανισμού. Η πρόσληψη καφέ, τσαγιού, ή αναψυκτικών με καφείνη συμβάλλει στο θετικό ισοζύγιο υγρών για τον οργανισμό μας.

Ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές ανάγκες σε υγρά γενικότερα και όχι μόνο σε νερό.

Επιπλέον, η ποσότητα που έχει ανάγκη ο καθένας ποικίλει ανάλογα με το αν είναι άρρωστος ή αν γυμνάζεταιΟύτε είναι καλό να πίνετε νερό όταν διψάτε, γιατί μέχρι τότε έχετε ήδη αφυδατωθεί.
Ο πυρετός, ο εμετός και η διάρροια προκαλούν απώλεια υγρών από το σώμα, τα οποία πρέπει να αντικατασταθούν (ακόμα και με ενδοφλέβια χορήγηση στο νοσοκομείο, εάν είναι αναγκαίο). 
  
Εξάλλου, ασθένειες όπως οι ουρολοιμώξεις και η νεφρολιθίαση απαιτούν πρόσθετη κατανάλωση υγρών για να αντιμετωπισθούν καλύτερα. Αντιθέτως, ασθένειες όπως η καρδιακή ανεπάρκεια και ορισμένες νόσοι των νεφρών, του ήπατος και των επινεφριδίων μπορεί να εμποδίσουν την αποβολή υγρών, οπότε οι ασθενείς πρέπει να περιορίζουν την κατανάλωση υγρών. Για όλες αυτές τις ασθένειες οι γιατροί ενημερώνουν τους ασθενείς τι ακριβώς πρέπει να κάνουν. 
  
  Άτομα με αυξημένο σωματικό λίπος έχουν στο σώμα τους λιγότερο νερό, ο στόχος για αυτά προσδιορίζεται στα 12 ποτήρια νερό ημερησίως ή και περισσότερα – όχι βέβαια «μαζεμένα», αλλά σχεδόν ομοιόμορφα κατανεμημένα κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Οι έγκυοι και οι γυναίκες που θηλάζουν τα μωρά τους χρειάζονται πρόσθετες ποσότητες υγρών για να παραμείνουν ενυδατωμένες. Συνιστάται στις εγκύους να πίνουν καθημερινά 2,4 λίτρα υγρών (περίπου 10 φλιτζάνια) και στις γυναίκες που θηλάζουν 3 λίτρα (περίπου 12,5 φλιτζάνια) την ημέρα. 
  

Το νερό πρέπει να πίνεται δροσερό, περίπου στους 18ο Κελσίου.
Ζεστό χάνει την γεύση του ενώ παγωμένο συχνά προκαλεί επώδυνες συσπάσεις του οισοφάγου και του στομάχου λόγω της μεγάλης διαφοράς θερμοκρασίας που προκαλεί. Το ίδιο πρόβλημα δημιουργεί και η γρήγορη, απότομη λήψη του. Aν το νερό που πίνουμε δεν είναι «καθαρό και ασφαλές», η αυξημένη κατανάλωσή του μπορεί επιβαρύνει τον οργανισμό μας με επιπλέον μικρόβια, χημικά και άλλες δυνητικά επικίνδυνες ουσίες. Για αυτό, πρέπει να ελέγχουμε όχι μόνο πόσο νερό πίνουμε αλλά και τι πίνουμε. Το νερό της βρύσης είναι το ασφαλέστερο αλλά και το εμφιαλωμένο είναι εξίσου ασφαλές, εάν βέβαια αποθηκεύεται και διατηρείται σωστά. Αν βρίσκουμε το νερό της βρύσης «γευστικά άσχημο» (φυσιολογικά, το νερό δεν έχει ούτε γεύση ούτε μυρωδιά), μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε φίλτρο καθαρισμού ή να προσθέσουμε στο ποτήρι μας μία φέτα λεμονιού ή λίγες σταγόνες φυσικό χυμό φρούτων και παγάκια. Επίσης, ο οζονισμός του νερού (εμπλουτισμός με ενεργό οξυγόνο μέσω ειδικής συσκευής) αλλά και ο ιονισμός του, είναι πρακτικές που αυξάνουν κατά πολύ την ασφάλεια του νερού.



Συμπτώματα και πρόληψη της αφυδάτωσης

Η υπερβολικά έντονη άσκηση, η έντονη εφίδρωση, ο εμετός και η διάρροια αποτελούν συνήθεις αιτίες αφυδάτωσης, η οποία μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη, κυρίως για τα μωρά και τους ηλικιωμένους. 
  
 Συμπτώματα: 
  
 
Ήπια έως έντονη δίψα 
 
Κόπωση 
 
Πονοκέφαλος 
 
Ξερό στόμα 
 
Περιορισμένη ή ανύπαρκτη διούρηση 
 
Μυϊκή αδυναμία 
 
Ζάλη 
 
Ίλιγγος

Πρόληψη της αφυδάτωσης

Να πίνετε ένα ποτήρι νερό με κάθε γεύμα και μεταξύ δυο γευμάτων.
Να πίνετε νερό πριν, στη διάρκεια και μετά την άσκηση.
Πιείτε αρκετά ροφήματα μέσα στην ημέρα σας, μην ξεχνάτε ότι το τσάι, ο καφές και οι χυμοί βοηθούν στην πρόσληψη υγρών από τον οργανισμό. Απλά προσέξτε τη ζάχαρη που περιέχεται σε κάποια αναψυκτικά.
Όταν ξεκινάμε μια νέα συνήθεια, συνήθως, μας βοηθάει το να σημειώνουμε πότε την κάνουμε. Έτσι, το συνειδητοποιούμε και επιβεβαιώνουμε στον εαυτό μας ότι δεν έχουμε χάσει το στόχο μας. Κρατήστε ένα μικρό ημερολόγιο (ίσως σε κάποιο σημειωματάριο), το οποίο μπορεί να είναι αρκετά απλό και στο οποίο θα γράφετε πόσα ποτήρια νερό έχετε πιει.
Η αίσθηση δίψας προκαλείται όταν έχετε ήδη αφυδατωθεί, είναι λοιπόν σημαντικό να πίνετε πριν διψάσετε.
Αυξήστε την ποσότητα φρέσκων φρούτων και λαχανικών, καθώς περιέχουν υψηλή περιεκτικότητα σε νερό.

Μπορείτε να καταλάβετε εάν παίρνετε ικανοποιητική ποσότητα υγρών από το χρώμα των ούρων. Aν το χρώμα είναι ανοιχτόχρωμα, τότε μάλλον η ποσότητα υγρών που λαμβάνετε είναι καλή. Aν το χρώμα είναι έντονο κίτρινο τότε χρειάζεστε περισσότερα υγρά ή νερό.

Διαβάστε επίσης

  • Μήπως ιδρώνετε υπερβολικά; Ποιες παθολογικές καταστάσεις προκαλούν υπεριδρωσία; Τι πρέπει να προσέξετε και πότε να πάτε στον γιατρό;
  • Κόπωση, πονοκέφαλος, ξηροστομία, ζάλη μπορεί να οφείλονται στην αφυδάτωση. Διάγνωση και τρόποι αντιμετώπισης

Σουσάμι, Ταχίνι, Χαλβάς. Οι ευεργετικές δράσεις τους στον οργανισμό.


της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

ΣΟΥΣΑΜΙ

Το σουσάμι είναι ιδιαίτερα θρεπτικό και ωφέλιμο, γιατί περιέχει λιπαρές ουσίες σε μεγάλη αναλογία (30-40%). Τις εξάγουν εξασκώντας ισχυρή πίεση πάνω στους σπόρους. Το σουσαμέλαιο που βγαίνει με την ψυχρή αυτή μέθοδο είναι εξαιρετικά θρεπτικό και ωφέλιμο. 

Η σύστασή του ανά 100γρ περιλαμβάνει: 18.6 γρ. πρωτεΐνη, 52.5 gr λίπος, 21.6 γρ. υδατάνθρακες, 3 γρ. φυτικών ινών, 1200 mg ασβεστίου540 mg φωσφόρο, 10 mg σιδήρου, 563 θερμίδες. Επιπρόσθετα είναι πλούσιο σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, βιταμίνη Ε, μέταλλα και ιχνοστοιχεία, όπως επίσης και σε ορισμένες ουσίες με σημαντικές αντιοξειδωτικές ιδιότητες.

Οι σπόροι του σουσαμιού αποτελούσαν τροφή για τους αρχαίους Έλληνες καθώς επίσης και για άλλους λαούς της Μεσογείου. Το σουσάμι είναι τρόφιμο με υψηλής βιολογικής αξίας φυτική πρωτεΐνη. Είναι πλούσιο σε αμινοξέα όπως η μεθειονίνη, η τρυπτοφάνη, η λευκίνη και η αργινίνη, ενώ είναι σχετικά φτωχή η περιεκτικότητά του σε λυσίνη. 

Η υψηλή θρεπτική αξία του σουσαμιού οφείλεται και στα λιπαρά οξέα που περιέχει. Από αυτά το 45% είναι μονοακόρεστα, το 40% πολυακόρεστα και μόλις το 15% κορεσμένα. Παρατηρούμε λοιπόν ότι τα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα των οποίων η λήψη μέσω της διατροφής κρίνεται αναγκαία εξαιτίας της αδυναμίας του ανθρώπινου οργανισμού να τα συνθέσει, καλύπτουν το μεγαλύτερο ποσοστό.

Οι ευεργετικές δράσεις του σουσαμιού στον ανθρώπινο οργανισμό περιγράφονται παρακάτω:

ΑΝΤΙΥΠΕΡΤΑΣΙΚΗ-ΑΝΤΙΘΡΟΜΒΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ:

Το συστατικό σησαμίνη το οποίο περιέχεται στο σουσάμι αναστέλλει τόσο την αύξηση της πίεσης όσο και τη δημιουργία εγκεφαλικών θρόμβων. Κατ’ επέκταση προλαμβάνεται ο κίνδυνος των εγκεφαλικών επεισοδίων ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι η παραπάνω δράση της σησαμίνης ενισχύεται παρουσία της βιταμίνης Ε.

ΑΝΤΙΚΑΡΚΙΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ:

Η καρκινογένεση έχει συνδεθεί με τη δράση των ελευθέρων ριζών. Οι ελεύθερες ρίζες αποτελούν τους κυριότερους παράγοντες οξείδωσης, ενώ έχουν συνδεθεί και με ποικίλες βλαβερές επιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό, με σημαντικότερη όλων την καταστροφή του γενετικού υλικού και κατ’ επέκταση την εμφάνιση καρκίνου. Η βλαβερή αυτή δράση των ελευθέρων ριζών αναστέλλεται σε μεγάλο βαθμό από τη σησαμόλη, ένα ακόμα σημαντικό συστατικό του σουσαμιού. Το γεγονός αυτό ενισχύει την άποψη των ερευνητών σχετικά με την αντικαρκινική δράση του σουσαμιού.

ΑΝΤΙΟΞΕΙΔΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ:

Η κατανάλωση σουσαμιού έχει συσχετιστεί όχι μόνο με την προστασία του οργανισμού από τη βλαβερή δράση των ελευθέρων ριζών αλλά και με την προστασία από τη δημιουργία αθηρωματικών πλακών στα αγγεία, η δημιουργία των οποίων έχει ως κύριο αιτιολογικό παράγοντα την οξείδωση των λιποπρωτεϊνών (κυρίως της LDL).Η κατανάλωση του σουσαμιού αποτελεί ασπίδα προστασίας των αγγείων, αφού έχει συσχετιστεί με μειωμένη ευαισθησία των λιποπρωτεϊνών του αίματος στην οξείδωση μέσω της δράσης της σησαμινόλης.

Επιστημονικώς αποδεδειγμένα το σουσάμι βοηθά στην πρόληψη της υπερχοληστερολαιμίας, στη σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, στην πρόληψη του καταρράκτη και στην αντιμετώπιση του διαβήτη

Επιπρόσθετα το ιχνοστοιχείο σελήνιο που περιέχεται σε σημαντικά ποσά στο σουσάμι, έχει τα τελευταία χρόνια συσχετιστεί με σημαντική αντιοξειδωτική δράση στον οργανισμό, καθώς αποτελεί συστατικό ενός σημαντικού αντιοξειδωτικού συστήματος- της οξειδάσης της γλουταθειόνης- το οποίο αποτελεί ένα από τα κυριότερα αμυντικά συστήματα του οργανισμού έναντι της δράσης των ελευθέρων ριζών.

Απ’ την άλλη η κατανάλωση του σουσαμιού από αθλητές που ασκούνται συστηματικά, μειώνει τον κίνδυνο πρόκλησης μυϊκών τραυματισμών, βασική αιτία των οποίων είναι το οξειδωτικό στρες, το οποίο εμφανίζεται εξαιτίας της αυξημένης παραγωγής ριζών.

Τελευταίες έρευνες έδειξαν ότι το σουσάμι εμφανίζει σημαντικές αντιγηραντικές ιδιότητες λόγω της μεγάλης του περιεκτικότητας σε βιταμίνη Ε και της δράσης των λιγνανών, δηλαδή της σησαμινόλης και της σησαμίνης.

ΤΑΧΙΝΙ

Τρόφιμο το οποίο συγκαταλέγεται στη λίστα των πιο υγιεινών και θρεπτικών επιλογών, με ικανοποιητική θερμιδική απόδοση αλλά ταυτόχρονα με μεγάλη διατροφική αξία και ευεργετική δράση. Αποτελεί ιδανικό υποκατάστατο των ζωικών πρωτεϊνών, ιδιαιτέρα σε περιόδους νηστείας, αφού περιέχει σημαντική ποσότητα φυτικών πρωτεϊνών υψηλής όμως βιολογικής αξίας, που δρουν αναζωογονητικά και αντιγηραντικά για τον οργανισμό. 


Ας δούμε όμως τι είναι το ταχίνι... Το ταχίνι είναι φυσικό προϊόν και παράγεται από εξαιρετικά επιλεγμένους σπόρους σησαμιού (Sesamun Indicum), περνώντας από τη διαδικασία της αποφλοίωσης και της ξήρανσης. Στη συνέχεια πολτοποιούνται και δημιουργείται μια λιπαρή κρέμα. Εμφανίζεται ως πολτός, ως ελαιώδης κρέμα, αλεσμένου σησαμιού. Η ρίζα της λέξης βρίσκεται στην τουρκική γλώσσα και σημαίνει σησαμόπολτος.

  

ΧΑΛΒΑΣ

Ο χαλβάς για να παρασκευαστεί αποφλοιώνεται το σουσάμι και στη συνέχεια ψήνεται και αλέθεται για να παρασκευαστεί το ταχίνι. Η ζάχαρη και το νερό ανακατεύονται και ψήνονται στη φωτιά μέχρι το μείγμα να μετατραπεί σε καραμέλα. Γλυκό με συστατικά φυτικής προέλευσης και υψηλής θρεπτικής αξία, ιδιαίτερα δημοφιλές σε περιόδους νηστείας, ιδιαίτερα τη Σαρακοστή. Καταναλώνεται σαν κύρια τροφή ή σαν επιδόρπιο με κανέλα ή λεμόνι.

Το γλυκό είναι πλούσιο σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, βιταμίνη Ε, ασβέστιο, φώσφορο, μαγνήσιο, ψευδάργυρο, σελήνιο και αντιοξειδωτικές ουσίες. Όσον αφορά τη θερμιδική του αξία, ο συνδυασμός των συστατικών του, σουσαμιού και σακχάρων, του προσδίδουν υψηλό ενεργειακό περιεχόμενο. 

Το γεγονός ότι ο χαλβάς αποτελείται κατά 60% από ταχίνι, έχει ως αποτέλεσμα  οι ευεργετικές ιδιότητες του σπόρου να μεταφέρονται και στο γλυκό.

Η περιεκτικότητα του χαλβά σε λιπαρά οξέα είναι παρόμοια με του ταχινιού. Η μεγαλύτερη περιεκτικότητα θρεπτικών συστατικών στο ταχίνι είναι των λιπαρών οξέων. Στην πλειονότητά τους είναι μονοακόρεστα και πολυακόρεστα. Η συγκέντρωση των κορεσμένων λιπαρών οξέων είναι μικρή. Η λήψη πολυακόρεστων λιπαρών οξέων θεωρείται αναγκαία από τον ανθρώπινο οργανισμό καθώς αυτός δεν μπορεί να τα συνθέσει. Για αυτούς τους λόγους ο χαλβάς αποτελεί μια ιδιαίτερα θρεπτική τροφή. 

Όταν ο χαλβάς καταναλωθεί με τρόφιμα που περιέχουν λυσίνη, όπως οι ξηροί καρποί και τα όσπρια, η πρωτεΐνη που προκύπτει είναι υψηλής βιολογικής αξίας και διαθεσιμότητας καθώς προσεγγίζει τη βιολογική αξία των ζωικών πρωτεϊνών.  Άρα ο χαλβάς είτε με τη προσθήκη ξηρών καρπών είτε μαζί με όσπρια αποτελεί μια  καλή πηγή πρωτεϊνών υψηλής βιολογικής αξίας για άτομα τα οποία είναι φυτοφάγοι ή βρίσκονται σε κατάσταση νηστείας. 
Εν κατακλείδι, ο χαλβάς βάσει των ιδιοτήτων του μπορεί να αποτελέσει τροφή πολύ ωφέλιμη για τον οργανισμό. Είναι πλούσιος σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, αμινοξέα, βιταμίνες και αντιοξειδωτικές ουσίες.

Το μόνο που πρέπει να προσέξουμε είναι η υψηλή του θερμιδική αξία καθώς η υπερβολική κατανάλωση του μπορεί να μας οδηγήσει σε μεγάλη αύξηση της ημερήσιας ενεργειακής μας πρόσληψης, με αποτέλεσμα την αύξηση του σωματικού βάρους (100 gr προϊόντος αποδίδει γύρω στις 540 Kcal).

Από τα παραπάνω θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι το σουσάμι αποτελεί τρόφιμο υψηλής θρεπτικής αξίας. Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες κρίνεται απαραίτητη η κατανάλωση τόσο του σουσαμιού όσο και των προϊόντων του (ταχίνι, χαλβάς), στα πλαίσια μιας υγιεινής και ισορροπημένης διατροφής, για τη σωστή λειτουργία του οργανισμού.

Διαβάστε επίσης
    Copyright © 2015-2022 MEDLABNEWS.GR / IATRIKA NEA All Right Reserved. Τα κείμενα είναι προσφορά και πνευματική ιδιοκτησία του medlabnews.gr
    Kάθε αναδημοσίευση θα πρέπει να αναφέρει την πηγή προέλευσης και τον συντάκτη. Aπαγορεύεται η εμπορική χρήση των κειμένων