Στραμπούληγμα διάστρεμμα αστραγάλου. Πρώτες βοήθειες. Πρόληψη;

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Το διάστρεμμα αστραγάλου είναι η συχνότερη μορφή τραυματισμού όσων αθλούνται.

Όταν τρέχουμε, πηδούμε, αλλάζουμε κατεύθυνση ή κάνουμε περιστροφικές κινήσεις, ο αστράγαλος απορροφά σημαντικό μέρος των τρανταγμάτων. Μια ξαφνική κίνηση, ένα στραβοπάτημα, μια πτώση, μια αδέξια στροφή, μια σύγκρουση του ποδιού, μπορεί να μεταφέρει ένα ασυνήθιστα μεγάλο βάρος στον αστράγαλο. Σε μια ατυχή στιγμή (αναπάντεχο σκαλοπάτι, λακκούβα, ξαφνική ολισθηρότητα κλπ.), το πόδι μας μπορεί να γυρίσει απότομα με αποτέλεσμα να τραυματιστούν οι πλάγιοι σύνδεσμοι της ποδοκνημικής.

Διάστρεμμα λοιπόν ορίζεται η τραυματική ρήξη (διατομή) διαφόρων συνδέσμων της αρθρώσεως αλλά χωρίς κάταγμα στα οστά. Η λέξη διάστρεμμα είναι αρχαία ελληνική προερχόμενη από την λέξη διαστρέφω (δια + στρέφω = το διαστρεβλώνω, παραμορφώνω). Στην νεοελληνική καθομιλουμένη το διάστρεμμα αποκαλείται στραμπούληγμα (ιταλικής ετυμολογίας από το strambare και strangulare)και λανθασμένα μεταφράζεται στα λεξικά ως εξάρθρωση (βγάλσιμο).

Ποδοκνημική είναι η άρθρωση που σχηματίζεται μεταξύ της κνήμης και του αστραγάλου. Τα οστά συνδέονται μεταξύ τους και σταθεροποιούνται με ταινίες συνδετικού ιστού, οι οποίες αποκαλούνται σύνδεσμοι. Οι σύνδεσμοι καθοδηγούν τις κινήσεις των αρθρώσεων και δεν επιτρέπει μεγάλη απομάκρυνση των οστών μεταξύ τους. Οι σύνδεσμοι φυσιολογικά έχουν μεγάλη ελαστικότητα και όταν διαταθούν επανέρχονται στο φυσιολογικό τους μήκος , χωρίς προβλήματα. Όταν όμως λόγο μιας βίαιης κίνησης τα οστά απομακρυνθούν σημαντικά μεταξύ τους τότε οι σύνδεσμοι διατείνονται σημαντικά και είναι δυνατόν να κοπούν.

Η άρθρωση που παθαίνει πιο συχνά διάστρεμμα είναι ο αστράγαλος, από στραβοπάτημα με το έξω μέρος του πέλματος, που μπορεί να τεντώσει ή να σκίσει τους συνδέσμους που συγκρατούν την άρθρωση του αστραγάλου. Μπορεί επίσης να πειραχτεί ο θύλακος που περιβάλλει την άρθρωση. Το διάστρεμμα προκαλεί επώδυνο πρήξιμο στην άρθρωση, που γίνεται πιο επώδυνο με την κίνηση. Ένα βαρύ διάστρεμμα μπορεί να μην ξεχωρίζει από ένα κάταγμα. Αν αμφιβάλλετε, αντιμετωπίστε το σαν κάταγμα.
Το αυξημένο σωματικό βάρος, η απουσία σωματικής άσκησης, ορισμένα σπορ όπως για παράδειγμα το ποδόσφαιρο ή η καλαθόσφαιρα, συσχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο για στραμπούληγμα του αστραγάλου. 
Επίσης η κακή επιλογή παπουτσιών είναι ακόμη ένας παράγοντας που συμβάλλει στην πρόκληση διαστρέμματος. Ορισμένα άτομα λόγω του ότι έχουν αδυναμία των μυών ή χαλαρούς συνδέσμους, παρουσιάζουν προδιάθεση στα διαστρέμματα του αστραγάλου.

Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων θα εξαρτηθεί από το βαθμό βλάβης που έχουν υποστεί οι σύνδεσμοι της άρθρωσης όπως επίσης οι μυς και τα οστά της.
Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:
• Πόνο
• Οίδημα (πρήξιμο)
• Αιμάτωμα
• Εκχύμωση
• Δυσκαμψία
• Χωλότητα (ο ασθενής δεν μπορεί να βαδίσει εύκολα)

ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΡΕΜΜΑΤΟΣ

Οι βασικές αρχές της αντιμετώπισης του στραμπουλήγματος του αστραγάλου περιλαμβάνουν τα ακόλουθα: 


1. Βοηθήστε τον τραυματία να καθίσει σε άνετη θέση και βάλτε στην άρθρωση κρύες κομπρέσες επί 30 λεπτά.
2. Τοποθέτηση πιεστικού επιδέσμου στον αστράγαλο και ακινητοποίηση της άρθρωσης. Φέρτε τον επίδεσμο από πάνω και γύρω από τον αστράγαλο. Συνεχίστε το δέσιμο με επίδεσμο σε σχήμα 8, με κάθε στροφή επιδέσμου να επικαλύπτει την προηγούμενη κατά τα 3/4 του πλάτους της.
Ανάλογα με τη σοβαρότητα της περίπτωσης, ο γιατρός θα αποφασίσει εάν ένας επίδεσμος είναι αρκετός ή εάν χρειάζεται γύψος, νάρθηκας ή χειρουργική αποκατάσταση. 

3. Ανύψωση του ποδιού. 

4. Ξεκούραση της άρθρωσης και ανάπαυση του ασθενούς. 

5. Σταδιακά και προσεκτικά κατά την εξέλιξη της πάθησης, γίνονται ασκήσεις για την αύξηση της δύναμης και της κινητικότητας.

Προσοχή: κατά τις πρώτες 24 ώρες αποφύγετε τα ζεστά μπάνια , τις θερμαντικές αλοιφές και το οινόπνευμα επειδή είναι δυνατόν να προκαλέσουν αύξηση του οιδήματος.

Αν το οίδημα είναι έντονο και το πόδι πονάει όταν στέκεται ο τραυματίας όρθιος (ιδιαίτερα στο εσωτερικό του αστραγάλου) ή αν δυσκολεύεται να βαδίσει, είναι απαραίτητη η ακτινογραφία, γιατί μπορεί να πρόκειται για κάταγμα.

Η κατάλληλη αντιμετώπιση του διαστρέμματος του αστραγάλου, οδηγεί στη μείωση του πόνου, υποχώρηση της φλεγμονής και του οιδήματος. Στις περισσότερες περιπτώσεις, επιτυγχάνεται ίαση μετά από παρέλευση χρονικού διαστήματος 3 έως 8 εβδομάδων.

Στο κλασικό διάστρεμμα, η ρήξη των έξω συνδέσμων, αντιμετωπίζεται διεθνώς από τους ορθοπαιδικούς με ένα διάστημα ακινητοποίησης και αποφόρτισης στην αρχή μετά από το οποίο ο ασθενής αρχίζει να πατάει σταδιακά το πόδι κάτω ενώ η ακινητοποίηση (συνήθως με γυψονάρθηκα) δίνει την θέση της στη σταθεροποίηση με κάποιο λειτουργικό νάρθηκα (π.χ. τύπου Aircast).

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου παρατηρούνται επαναλαμβανόμενα διαστρέμματα στην ίδια άρθρωση. Στις περιπτώσεις αυτές, μπορεί να προκληθεί χρόνια αστάθεια της άρθρωσης και προβλήματα στο περπάτημα ή κατά την άθληση. 
Στους ασθενείς αυτούς πιθανόν να έχουν δημιουργηθεί μόνιμα προβλήματα στους συνδέσμους και να είναι αναγκαίο να υποβληθούν σε εξειδικευμένες χειρουργικές επεμβάσεις για σταθεροποίηση των συνδέσμων και κατά συνέπεια της άρθρωσης.

Η πρόληψη του στραμπουλήγματος του αστραγάλου είναι σημαντική δεδομένου ότι ο τραυματισμός αυτός είναι από τους συχνότερους τόσο σε αυτούς που κάνουν σπορ όσο και στους υπόλοιπους

• Η ορθή επιλογή των παπουτσιών,
• η προθέρμανση πριν από την άσκηση ή το σπορ,
• η εφαρμογή στηρικτικών επιδέσμων στον αστράγαλο, μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στην πρόληψη.

Παράλληλα όταν κάποιος τρέχει ή ασκείται σε ανώμαλο ή βρεγμένο έδαφος, πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός.
Το κρύωμα μετά από την άσκηση είναι καλό να συνοδεύεται με σειρά από παρατεταμένες, αργές κινήσεις τεντώματος.

Συνοπτικά θα τονίσουμε ότι ένας μεγάλος αριθμός των διαστρεμμάτων του αστραγάλου που είναι η συνηθέστερη μορφή τραυματισμού κατά την άθληση, είναι δυνατόν να προληφθούν. Η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή μετά από τον αποκλεισμό της πιθανότητας κατάγματος, επιτρέπει στις πλείστες περιπτώσεις, πλήρη αποκατάσταση.

Βιβλιογραφία: 
American Academy of Orthopedic Surgeons Annals of Emergency Medicine 
British Journal of Sports Medicine Ρ1352004

Διαβάστε επίσης

• Πόνος στο γόνατο από ιγνυακή κύστη ή κύστεις του baker.
• Πόνος στη φτέρνα, πελματιαία απονεύρωση, άκανθα πτέρνας. Θεραπευτική αντιμετώπιση και ασκήσεις για το σπίτι.
• Απλά βήματα για να βάλετε την άσκηση στην ζωή σας. Η εξαντλητική άσκηση είναι επικίνδυνη για την υγεία
• Τι πρέπει να προσέξετε όταν γυμνάζεστε τρέχοντας στην παραλία. Ποια τα οφέλη που προσφέρει το τρέξιμο στην άμμο

https://scholar.google.gr/citations?hl=el&user=x0_XklQAAAAJ

Αλέξανδρου Γιατζίδη,Μ.D.,

Ξίδι, ξύδι, φάρμακο για πόνο, αρθρίτιδα, στομάχι, αποτοξίνωση, δίαιτα, ημικρανία, τσιμπήματα, διαβήτη

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr iatrikanea

Το ξίδι ή ξύδι δεν είναι μόνο για να νοστιμίζεις φαγητά. Ξέρετε πως έχετε ένα φάρμακο στην κουζίνα σας; Το ξίδι είναι φθηνό και είναι αυτό που θα το βάλετε στη σαλάτα σας, για να της δώσει μια ωραία γεύση, ταυτόχρονα όμως μπορεί να σας προστατεύει από τις καρδιακές παθήσεις και τον καρκίνο, ακόμη και να σας βοηθήσει να διατηρήσετε λαμπερή την επιδερμίδα σας και να λειτουργήσει ως αντιγηραντικό.

Το ξίδι είναι όξινο υγρό που προέρχεται από τη ζύμωση της αιθανόλης του κρασιού σε αιθανικό οξύ, μετά από χρόνια, χωρίς την προσθήκη ζάχαρης και με τη βοήθεια κάποιων χρήσιμων βακτηρίων.

Υπάρχουν διάφορα είδη ξιδιού, όπως το βαλσάμικο, το κόκκινο και το άσπρο. Το ξίδι φτιάχνεται κυρίως από κρασί, αλλά μπορεί και να φτιαχτεί και από φρούτα όπως μήλα, ντομάτα και καρύδα, από όσπρια όπως ρύζι και από μπίρα. Τα ξίδια που προέρχονται από χυμούς σταφυλιών και μήλων είναι τα πιο εύγευστα. Το μηλόξιδο είναι το πιο πολύτιμο. 

Και ετοιμολογία «ΞΙΔΙ» ἢ «ΞΥΔΙ»; η λέξη βγαίνει από το οξίδιον υποκοριστικό της λέξης όξος (δὲν παράγεται ἀπὸ τὸ «ὀξύς»)

Το ξίδι δεν έχει μόνο αυτήν την υπέροχη γεύση μαζί με μια σαλάτα και δεν δίνει μόνο λάμψη στα υαλικά σας, αλλά είναι επίσης μια αποθήκη σημαντικών βιταμινών, ανόργανων ουσιών, απαραίτητων αμινοξέων και ενζύμων και έχει μια σειρά από εκπληκτικές θεραπευτικές δυνατότητες .

Η χρήση του ξιδιού για την αποτοξίνωση του οργανισμού χρονολογείται από την εποχή του Ιπποκράτη, ο οποίος συνέστησε μηλόξιδο για τη θεραπεία των πόνων στις αρθρώσεις, στα πεπτικά προβλήματα και τις αιματολογικές διαταραχές. Το μηλόξιδο καταστρέφει τα επιβλαβή για το πεπτικό σύστημα βακτήρια, δημιουργώντας πιο αποτελεσματική πέψη και εξάλειψη των αποβλήτων. Επίσης, βοηθά στη διάλυση του λίπους γεγονός που βελτιώνει τη λειτουργία του ήπατος και των νεφρών που έχουν ως κύρια αποστολή να αποτοξινώνουν το σώμα

Το ξίδι συνιστά μια αποτελεσματική θεραπεία για μια σειρά από ασθένειες που προκαλούν χρόνιο πόνο. Εκείνοι που χρησιμοποιούν συχνά ξίδι ή μηλόξιδο στη διατροφή τους, έχουν αναφέρει ανακούφιση από ημικρανίες, ουρική αρθρίτιδα, χρόνια κόπωση και ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Οι 18 πιο θεραπευτικές χρήσεις του ξιδιού είναι:               

1. Επούλωση εγκαυμάτων. Για την ελαχιστοποίηση της φλεγμονής και του οιδήματος, εφαρμόζουμε μηλόξιδο κατ 'ευθείαν από το μπουκάλι στα εγκαύματα. Ανακουφίζει τον πόνο και το τσούξιμο και προλαμβάνει τις φουσκάλες.

2. Απελευθερώνει την αναπνοή.  Αν έχει βουλώσει η μύτη, βράσε νερό με ξίδι και κάνε εισπνοές των υδρατμών. Βράστε σε μια κατσαρόλα με νερό αρκετές κουταλιές της σούπας μηλόξιδο και  εισπνεύστε τον ατμό.

3. Διώχνει τον πονοκέφαλο. Βρέξτε ένα πανί με ξίδι, και τοποθετήστε το σαν κομπρέσα στο μέτωπό σας και ξαπλώστε. Για την ημικρανία, αναμείξτε ίσα μέρη ξίδι και νερό σε μια κατσαρόλα και αφήστε να πάρει μία βράση. Γείρετε το κεφάλι σας πάνω από τη λεκάνη και εισπνεύστε 75 αναπνοές.

4. Απαλύνει τον πονόλαιμο. Κάντε γαργάρες με ένα διάλυμα από ζεστό νερό και ξίδι 50-50.

5. Ανακουφίζει από τα ηλιακά εγκαύματα: Εφαρμόστε κρύο ξίδι στο δέρμα για να ανακουφιστείτε από τον πόνο και να προλάβετε τις φουσκάλες, έχει αντισηπτικές ιδιότητες. (Οι έγκυες γυναίκες πρέπει να το αποφύγουν.)

6. Σταματά τον λόξιγκα. Πιείτε ένα ποτήρι ζεστό νερό, με ένα κουταλάκι του γλυκού ξίδι.

7. Επουλώνει τα τσιμπήματα εντόμων: Κάντε μια πάστα από ξίδι και καλαμποκάλευρο και να την εφαρμόσετε άμεσα σε τσιμπήματα εντόμων ή τσιμπήματα σφήκας, ΟΧΙ όμως σε τσιμπήματα μέλισσας. Στο τσίμπημα της σφήκας το δηλητήριο είναι αλκαλικό και με το ξίδι (όξινο) εξουδετερώνεται.

8. Ανακουφίζει τα πόδια. Ξεπλύνετε καλά τα πόδια αρκετές φορές την ημέρα με ξίδι μήλου μηλίτη. Το οξύ περιεχόμενο του ξιδιού βοηθά να σταματήσει η ανάπτυξη μυκήτων και ανακουφίζει από τον κνησμό.

9. Καταπολεμά τις νυχτερινές εφιδρώσεις. Για νυχτερινές εφιδρώσεις κατά την εμμηνόπαυση, ή για εφίδρωση που προκαλείται από τη γρίπη, σφουγγίστε την επιδερμίδα σας με ξίδι μήλου μηλίτη πριν πάτε για ύπνο.

10. Καταπολεμά την πρωινή αδιαθεσία. Πίνοντας ένα ποτήρι νερό που περιέχει ένα κουταλάκι του γλυκού ξίδι μήλου μηλίτη, το πρωί, θα ανακουφιστείτε από την  πρώιμη ναυτία της εγκυμοσύνης, και είναι ασφαλές για το μωρό.

11. Κάνει καλό στους μυϊκούς πόνους. Μια κουταλιά της σούπας ξίδι κι ένα ποτήρι νερό μειώνει τους μυϊκούς πόνους και την κόπωση, χάρη στα αμινοξέα και τα οξέα του καλίου.

12. Βοηθά στις κράμπες. Οι άνθρωποι που είναι επιρρεπείς στις μυϊκές κράμπες, μπορεί να θεραπεύσουν εύκολα τον πόνο τους με ξίδι. Λειτουργεί ιδιαίτερα καλά για εκείνους που υποφέρουν από κράμπες στα πόδια. Απλά ανακατέψτε 2 κουταλιές της σούπας μηλόξυδο σε ένα ψηλό ποτήρι νερό και πιείτε το γρήγορα. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στις κράμπες και να σας βοηθήσει να αφήσετε πίσω σας τον πόνο. 

13. Κάνει για την δίαιτα. Το ξίδι είναι λιποδιαλυτικό και βοηθάει στην καύση του λίπους στο σώμα. Χρησιμοποιήστε το στα γεύματά σας αν θέλετε να αδυνατίσετε. Σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2010 στην επιθεώρηση Annals of Nutrition and Metabolism, αναφέρθηκε ότι 2 κουταλάκια του γλυκού ξίδι κατά τη διάρκεια των γευμάτων μειώνουν τη γλυκαιμική ανταπόκριση της προσλαμβανόμενης τροφής κατά περίπου 20% σε σύγκριση με ένα εικονικό φάρμακο. Το ξίδι βοηθά, επίσης, στη δημιουργία αίσθησης κορεσμού και συνεπώς μειωμένης κατανάλωσης τροφής.

14. Βοηθά στον διαβήτη.  Η ικανότητα του ξιδιού να μετριάζει τα επίπεδα ινσουλίνης και γλυκόζης φαίνεται πως το κάνουν ιδιαίτερα ωφέλιμο για τους διαβητικούς. Σε μια σουηδική μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2005 στο περιοδικό European Journal of Clinical Nutrition, όταν οι συμμετέχοντες έτρωγαν ένα απλό γεύμα υδατανθράκων με βάση το λευκό ψωμί, αλλά συμπλήρωναν με ξίδι, βίωναν σε μικρότερο βαθμό μια απότομη αύξηση γλυκόζης στο αίμα. Η κατανάλωση του ξιδιού στα γεύματα έχει χρησιμοποιηθεί ως θεραπεία στο σπίτι πριν την έλευση της φαρμακευτικής θεραπείας του διαβήτη. 

Σύγχρονες μελέτες δείχνουν όχι το ξίδι μπορεί να μειώσει σημαντικά τα επίπεδα γλυκόζης μετά το φαγητό και να βελτιώσει την αντίσταση στην ινσουλίνη σε διαβητικούς τύπου 2. Η θετική επίδραση του ξιδιού φαίνεται όταν καταναλώνεται με ένα γεύμα υψηλού γλυκαιμικού δείκτη (π.χ. πουρές πατάτας και γάλα χαμηλών λιπαρών) και όχι χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη (π.χ. ολικής άλεσης ψωμί, μαρούλι, τυρί χαμηλών λιπαρών). Φαίνεται πως το οξικό οξύ που περιέχει το ξίδι επιβραδύνει τη γαστρική κένωση (άδειασμα του στομαχιού) και επομένως καθυστερεί την απορρόφηση των σακχάρων ενώ παράλληλα βελτιώνει τον κορεσμό σε υγιή άτομα (την αίσθηση της ικανοποίησης της πείνας). Μετά την προσθήκη 1-2 κουταλιών σούπας ξίδι σε ένα γεύμα που περιέχει υψηλού γλυκαιμικού δείκτη σάκχαρα (π.χ. λευτό ψωμί, ρύζι, μακαρόνια) μειώνονται τα επίπεδα γλυκόζης κατά 25-25% και υπερδιπλασιάζεται ο κορεσμός. Βλέπουμε πως οι δράσεις της προσθήκης του ξιδιού σε ένα γεύμα είναι σημαντικές τόσο λόγω βελτίωσης του οξειδωτικού στρες μέσω της μείωσης της γλυκόζης που απορροφάται όσο και λόγω αύξησης του κορεσμού που μπορεί να οδηγήσει σε μικρότερη κατανάλωση φαγητού για τις επόμενες 2-4 ώρες και κατά συνέπεια καλύτερη διαχείριση του σωματικού βάρους. Επιπλέον, το οξικό οξύ φαίνεται να καταστέλλει τη δράση της δισακχαρίτης, η οποία είναι ένα ειδικό ένζυμο, το οποίο βοηθάει στην καλύτερη απορρόφηση των σακχάρων στο αίμα. Έτσι, μειώνοντας τη λειτουργικότητα του ενζύμου, μειώνεται και η περιττή απορρόφηση γλυκόζης.

Η θετική επίδραση του ξιδιού έχει φανεί και σε διαβητικούς ασθενείς τύπου 1. Με την κατανάλωση 2 κουταλιών της σούπας ξίδι με ανάμεικτο γεύμα παρατηρήθηκε σημαντική μείωση στη γλυκόζη του αίματος μετά τα 30 λεπτά από την κατανάλωση της τροφής. Οι πιθανοί μηχανισμοί δράσεις του ξιδιού που προτάθηκαν παραπάνω ισχύουν και για την περίπτωση του διαβήτη τύπου 1.

14. Περιορίζει την δίψα. Για να μειωθεί η δίψα μπορείς να πιεις ένα ποτήρι νερό στο οποίο έχεις ρίξει μερικές σταγόνες μηλόξιδο.

15. Χρησιμοποίησε μηλόξιδο με μέλι ως τονωτικό γενικής χρήσης που θα σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις παχυσαρκία, αλλεργική ρινίτιδα, άσθμα, εξανθήματα, τροφική δηλητηρίαση, καούρα, πόνο στο λαιμό, κακή όραση, πιτυρίδα, εύθραυστα νύχια και κακή αναπνοή.

16. Κάνει τα δόντια πιο άσπρα. Τα κίτρινα δόντια δεν έχουν καθόλου καλή εμφάνιση γι’ αυτό θα πρέπει να προσθέσετε ξίδι στη ρουτίνα της στοματικής σας υγιεινής. Πριν βουρτσίσετε τα δόντια σας, απλά κάντε γαργάρες με μια μικρή ποσότητα ξιδιού. Μετά τις γαργάρες φτύστε το ξίδι και βουρτσίστε τα δόντια σας όπως συνήθως. 

17. Αντιμετωπίστε τις ψείρες με φυσικό τρόπο. Τα παλιά χρόνια χρησιμοποιούσαν το ξίδι στα παιδιά στο ξέβγαλμα των μαλλιών μετά το λούσιμο για να αποφύγουν τις ψείρες.

18. Αφαιρέστε λεκέδες στα χέρια από μούρα, παντζάρια και κεράσια πλένοντας τα χέρια με ξίδι. Είναι πιο υγιεινό από χημικά καθαριστικά.

Αυτές είναι μόνο κάποιες από τις σημαντικές θεραπευτικές ιδιότητες του ξιδιού, που υπάρχει σε όλες τις κουζίνες. Να θυμόσαστε λοιπόν πως ταυτόχρονα είναι και ένα φάρμακο.

Διαβάστε επίσης

Σαλμονέλωση (σαλμονέλα) με πυρετό, διάρροια, μπορεί να οφείλεται σε άπλυτα λαχανικά ή κακοσυντηρημένα τρόφιμα
Tροφική δηλητηρίαση: 20 συνηθισμένα και ασυνήθιστα αίτια. Ποιά είναι τα συμπτώματα και πως μπορούμε να προστατευτούμε;
Γαστρεντερίτιδα. Τι είναι, τι προκαλεί, πώς εξαπλώνεται και πώς μπορεί να προληφθεί η εξάπλωση της.
Τι πρέπει να κάνετε αν πάθετε τροφική δηλητηρίαση. Ποια τα συμπτώματα που προκαλεί το χαλασμένο φαγητό; 

Κλεοπάτρα Ζουμπουρλή
MSc

Καρκίνος των ωοθηκών. Προκαλεί πόνο, πρήξιμο χαμηλά στην κοιλιά, φούσκωμα, κόπωση, αύξηση βάρους

του Γιώργου Μονεμβασίτη, M.D.*, medlabnews.gr iatrikanea

Οι ωοθήκες είναι μέρος του γυναικείου συστήματος αναπαραγωγής. Υπάρχει μια ωοθήκη σε κάθε πλευρά της μήτρας. Βρίσκονται χαμηλά μέσα στην κοιλιά, αριστερά και δεξιά της μήτρας. Παράγουν τις γυναικείες ορμόνες, και απελευθερώνουν τα ωάρια.

Γαστρεντερίτιδα με έμετο και διάρροια. Που οφείλεται; Πώς μεταδίδεται; Τι πρέπει να κάνετε;

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

                                 

Η γαστρεντερίτιδα είναι μια κοινή λοίμωξη του εντέρου που μπορεί να προκαλέσει διάρροια (ρευστά περιττώματα ή κόπρανα), εμετό, ή και τα δύο. Η γαστρεντερίτιδα συχνά περνά χωρίς θεραπεία.

Ο εμετός μπορεί να διαρκέσει μια ή δύο μέρες. Η διάρροια συνήθως διαρκεί δύο με τρεις ημέρες, αλλά μπορεί να διαρκέσει έως και δέκα ημέρες.

Η γαστρεντερίτιδα μπορεί να προκαλέσει αφυδάτωση (απώλεια υγρών). Τα βρέφη ηλικίας κάτω των έξι μηνών βρίσκονται στο μεγαλύτερο κίνδυνο.

Η πιο συνηθισμένη αιτία της γαστρεντερίτιδας είναι ένας ιός, ο οποίος τείνει να εξαπλώνεται πολύ εύκολα. Πιο σπάνια αιτία της γαστρεντερίτιδας είναι τα βακτήρια και η τροφική δηλητηρίαση. Τα περισσότερα αίτια της γαστρεντερίτιδας δεν βοηθούνται από τα αντιβιοτικά.

Τι προκαλεί γαστρεντερίτιδα;

Οι ιογενείς γαστρεντερίτιδες αποτελούν τη δεύτερη σε συχνότητα κλινική οντότητα μετά τις ιογενείς αναπνευστικές λοιμώξεις και το συχνότερο αίτιο διάρροιας σε παιδιά και ενήλικες. Η συχνότητά τους εξαρτάται από την ηλικία, τη χώρα και τις συνθήκες διαβίωσης του ασθενούς. Στον ανεπτυγμένο κόσμο κατά μέσο όρο εμφανίζονται 1 έως 3 επεισόδια ανά άτομο κατ’ έτος, ενώ στις αναπτυσσόμενες χώρες ο αριθμός αυτός μπορεί να κυμαίνεται από 1 έως 18 επεισόδια.

Οι ιοί που προκαλούν γαστρεντερίτιδα βρίσκονται στα ανθρώπινα κόπρανα.

Βακτήρια και παράσιτα μπορεί επίσης να προκαλέσουν γαστρεντερίτιδα, και βρίσκονται συνήθως σε μολυσμένα τρόφιμα ή νερό (τροφική δηλητηρίαση). Η τροφική δηλητηρίαση εκδηλώνεται συνήθως έξι με 12 ώρες μετά την κατανάλωση χαλασμένων τροφίμων

Γαστρεντερίτιδα από Ροταϊό

Ο ροταϊός οφείλει τον όνομά του στην εμφάνισή του που προσομοιάζει σε τροχό άμαξας (rota) και μεταδίδεται με την εντεροστοματική οδό, ενώ η μετάδοσή του είναι ανεξάρτητη των συνθηκών υγιεινής, καθώς είναι ιδιαίτερα ανθεκτικός RNA ιός και μπορεί να παραμείνει για εβδομάδες στο νερό, στα χέρια και σε άλλες επιφάνειες. Μεταφέρεται στο γαστρεντερικό σωλήνα μέσω κατανάλωσης μολυσμένων τροφίμων (συχνότερα λαχανικών), τα οποία επιμολύνονται με τη σειρά τους μετά από πλύσιμο με μολυσμένο νερό

Γαστρεντερίτιδα από Νοροϊό

Οι νοροϊοί αποτελούν την κύρια αιτία επιδημιών διάρροιας και εμετών από φαγητό ή νερό σε όλο τον κόσμο. Οι ιοί αυτοί απέκτησαν το όνομά τους από μια επιδημία σε σχολείο της πόλης Norwalk του Ohio των ΗΠΑ το 1968, κατά την οποία προσεβλήθη το 50% των παιδιών αλλά και μεγάλος αριθμός συγγενών τους. Αρχικά όλοι οι ιοί που απομονώθηκαν από τα παραπάνω περιστατικά ονομάστηκαν Norwalk ιοί, ενώ στη συνέχεια και μετά από μελέτες με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο ανακαλύφθηκαν και άλλοι Norwalk-like ιοί και η ομάδα ονομάστηκε norovirus. Η σύγχρονη ταξινόμηση τοποθετεί τους noroviruses μαζί με τους sapoviruses στην οικογένεια των calicivirus. Οι noroviruses προσβάλλουν κυρίως ενήλικες, ενώ οι sapoviruses προσβάλλουν κυρίως παιδιά.

Πώς εξαπλώνεται;

Η ιογενής γαστρεντερίτιδα εξαπλώνεται εύκολα από άτομο σε άτομο. Όταν ένα άτομο κάνει εμετό ή έχει διάρροια, μικρά σταγονίδια που περιέχουν τον ιό μπορεί να μολύνουν επιφάνειες όπως βρύσες, λαβές από τα καζανάκια τουαλέτας, παιδικά παιχνίδια και πάνες. Τα άτομα με γαστρεντερίτιδα μπορεί να μεταδώσουν τον ιό μέχρι και 48 ώρες αφού σταματήσουν τα συμπτώματά τους.

Η βακτηριακή γαστρεντερίτιδα εξαπλώνεται μέσω κακής υγιεινής (ιδιαίτερα όταν δεν πλένετε τα χέρια σας αφού πάτε στην τουαλέτα ή αφού καθαρίσετε εμετό ή βρόμικες πάνες), χαλασμένων τροφίμων, μολυσμένης υδροδότησης και το άγγιγμα κατοικίδιων και άλλων ζώων.

Ποια τα συμπτώματα;

Η γαστρεντερίτιδα μπορεί να προκαλέσει όλα ή μερικά από τα ακόλουθα συμπτώματα:

• ναυτία και έμετο που μπορεί να διαρκέσει μια ή δύο ημέρες
• διάρροια, που συνήθως διαρκεί μία με τρεις ημέρες, αλλά μπορεί να διαρκέσει έως και 10 ημέρες
• Απώλεια της όρεξης
• Πονοκέφαλοι
• Κοιλιακό άλγος
• Κοιλιακές κράμπες
• Αιμορραγικές κενώσεις (δυσεντερία - γεγονός που υποδηλώνει λοίμωξη από αμοιβάδα,''Campylobacter'',''Salmonella'',''Shigella''ή κάποια παθογόνα στελέχη του''Escherichia coli'')
• πυρετό (θερμοκρασία πάνω από 37,5^oC σε ενήλικες και πάνω από 38^oC σε παιδιά)
• Λιποθυμία και αδυναμία

Στη βακτηριακή γαστρεντερίτιδα, τα συμπτώματα είναι παρόμοια, αλλά ο πυρετός είναι συχνά υψηλότερος, οι  κράμπες στο στομάχι είναι χειρότερες και η διάρροια μπορεί να περιέχει αίμα και βλέννα.

Τα συμπτώματα της πιο σοβαρής γαστρεντερίτιδας περιλαμβάνουν την αδυναμία να κρατήσετε οποιαδήποτε υγρά, την περιορισμένη ούρηση και το αίσθημα λιποθυμίας ενώ είστε όρθιοι. Αν έχετε κάποιο από αυτά τα συμπτώματα θα πρέπει να αναζητήσετε επειγόντως ιατρική περίθαλψη.

Η διάρροια που είναι μαύρη δεν είναι γαστρεντερίτιδα - μπορεί να υποδεικνύει αιμορραγία στο παχύ έντερο (του εντέρου) και απαιτεί επείγουσα ιατρική θεραπεία.

Εργαστηριακή διάγνωση

Οι περισσότεροι από τους ιούς που προκαλούν γαστρεντερίτιδα δεν αναπτύσσονται σε κυτταροκαλλιέργειες και επομένως η απομόνωσή τους με αυτή τη μέθοδο δεν μπορεί να αποτελέσει μέθοδο αναφοράς. Αντίθετα, η διάκρισή τους με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο (ΗΜ) είναι πολύ εύκολη λόγω της διαφορετικής τους μορφολογίας. Ωστόσο, η ευαισθησία της μεθόδου είναι πολύ χαμηλή. Γενικά η ανίχνευση των ροταϊών είναι ευκολότερη καθώς απεκκρίνονται σε υψηλούς αριθμούς κατά τη χρονική περίοδο της έξαρσης των διαρροϊκών κενώσεων. Οι αστροϊοί επίσης ανευρίσκονται σε μεγάλες ποσότητες στα κόπρανα και ανιχνεύονται εύκολα. Οι υπόλοιποι ιοί και ειδικά οι caliciviruses πολλαπλασιάζονται σε μικρές ποσότητες και με την ΗΜ είναι πολύ δύσκολος ο εντοπισμός τους. Τεχνικοί και οικονομικοί περιορισμοί θέτουν την ΗΜ εκτός πεδίου εφαρμογής για την κλινική διάγνωση των ιογενών λοιμώξεων. Μικρή εφαρμογή έχουν και οι παθητικές μέθοδοι ανοσοσυγκόλλησης (PPAT) επίσης λόγω της χαμηλής τους ευαισθησίας.

Τα τελευταία χρόνια οι μοριακές μέθοδοι και ειδικότερα η αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης με αντίστροφη μεταγραφάση (RT-PCR) παρέχουν εξαιρετικά υψηλή ειδικότητα και ευαισθησία και πολύ χαμηλά όρια ανίχνευσης. Έτσι η RΤ-PCR σε συνδυασμό με τις ανοσολογικές τεχνικές (ανίχνευση αντισωμάτων στον ορό ασθενών και αντιγόνων των ιών στα κόπρανα με δοκιμασίες EIA) χρησιμοποιούνται πλέον για την εργαστηριακή διάγνωση και την επιδημιολογική επιτήρηση των ιογενών γαστρεντεριτίδων.

Θεραπεία

• Η γαστρεντερίτιδα είναι συνήθως ήπια και η θεραπεία θα εξαρτηθεί από το είδος της γαστρεντερίτιδας.
• Μπορεί να δοθεί συνταγή για φάρμακα κατά τη ναυτίας για ναυτία και εμετό.
• Τα αντιβιοτικά χρειάζονται μόνο αν η γαστρεντερίτιδα προκαλείται από βακτήρια ή παράσιτα. Ένα δείγμα της διάρροιας, είναι δυνατόν να εξεταστεί για το σκοπό αυτό.
• Μερικοί άνθρωποι μπορεί να χρειαστούν ενδοφλέβια (μέσα στη φλέβα) υγρά αν είναι πολύ αφυδατωμένοι.

Αντιμετώπιση στο σπίτι

• Να παίρνετε αρκετά υγρά , χρησιμοποιώντας υδατικά διαλύματα όταν υπάρχουν πολλές κενώσεις, για αναπλήρωση των υγρών και των ηλεκτρολυτών που χάνονται.
• Τα υγρά δεν θα σταματήσουν τον εμετό και τη διάρροια αλλά δεν θα σας αφήσουν να πάθετε αφυδάτωση.
• Αν αισθανθείτε πεινασμένοι να φάτε. Ξεκινήστε με μαλακές τροφές, όπως κράκερ, ρύζι, μπανάνες ή τοστ. Θα πρέπει να ξαναρχίσετε τα κανονικά υγρά και τη διατροφή σε 48-72 ώρες, ακόμη κι αν η διάρροια συνεχίζεται.
• Να ξεκουράζεστε πολύ.
• Θα πρέπει να επιστρέψετε στο γιατρό σας ή στο νοσοκομείο αν δεν είστε σε θέση να κρατήσετε αρκετά υγρά, αισθανθείτε ζάλη όταν είστε όρθιοι ή δείτε σημαντική επιδείνωση των συμπτωμάτων

 Η πρόληψη της εξάπλωσης της γαστρεντερίτιδας

• Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να περιοριστεί η εξάπλωση της  γαστρεντερίτιδας.
• Να μη μοιράζεστε τις πετσέτες σας, τις πετσέτες προσώπου, την οδοντόβουρτσα, τα ποτά ή τα μαχαιροπίρουνα με άλλους.
• Να πλύνετε καλά τα χέρια σας (τουλάχιστον για 10 δευτερόλεπτα) με ζεστό σαπουνόνερο μετά τη χρήση της τουαλέτας, όταν αλλάξετε πάνες, αφού καθαρίσετε εμετό και πριν φάτε ή μαγειρέψετε γεύματα.
• Να αγγίζετε, να αποθηκεύετε και να προετοιμάζετε τα ωμά και τα μαγειρεμένα τρόφιμα ξεχωριστά. Να μαγειρεύετε καλά όλα τα ωμά τρόφιμα.
• Τα άτομα που έχουν γαστρεντερίτιδα δεν θα πρέπει να προετοιμάσουν ή να αγγίξουν τρόφιμα άλλων.
• Να μείνετε στο σπίτι και μακριά από τους άλλους όταν είστε αδιάθετοι.
• Αν σκοπεύετε να ταξιδέψετε, να πίνετε μόνο εμφιαλωμένο νερό ή να βράσετε το νερό για 10 λεπτά. Αν δεν μπορείτε να το ξεφλουδίσετε, να το μαγειρέψετε, ή να το βράσετε, να μην το φάτε.
• Να καθαρίζετε συχνά τα μπάνια και τις τουαλέτες.
• Να προσέξτε, όταν αγγίζετε ζώα και τα ούρα ή τα κόπρανα τους.
• Αν νομίζετε ότι η πηγή της ασθένειας μπορεί να είναι τα τρόφιμα, να φυλάξτε τυχόν απομεινάρια των τροφίμων για έλεγχο.

Το προσωπικό νοσοκομείων, υγειονομικής περίθαλψης και αυτοί που χειρίζονται τρόφιμα δεν θα πρέπει να επιστρέψουν στην εργασία για 48 ώρες μετά την ανάρρωση της διάρροιας.

Να δείτε το γιατρό σε περίπτωση  που έχετε:

• στομαχικό πόνος που επιδεινώνεται
• συχνό εμετό ή διάρροια ή και τα δύο
• αίμα ή βλέννα στα κόπρανα σας (διάρροια)
• ουρήσει λίγο ή καθόλου, ή τα ούρα σας είναι  σκούρα ή δύσοσμα.

Διαβάστε επίσης:

• Πως αντιμετωπίζουμε την γαστρεντερίτιδα; Ποια η κατάλληλη διατροφή και τι πρέπει να αποφύγουμε;
• Τι πρέπει να κάνετε αν πάθετε τροφική δηλητηρίαση. Ποια τα συμπτώματα που προκαλεί το χαλασμένο φαγητό; 
• Ο πόνος στην κοιλιά και η διάρροια οφείλονται σε γαστρεντερίτιδα ή τροφική δηλητηρίαση; Ποια τα συμπτώματα και πώς αντιμετωπίζονται;
• Tροφική δηλητηρίαση: 20 συνηθισμένα και ασυνήθιστα αίτια. Ποιά είναι τα συμπτώματα και πως μπορούμε να προστατευτούμε;
• Ο δεκάλογος της σωστής πρόληψης της τροφικής δηλητηρίασης
• Πυρετός, διάρροιες μπορεί να οφείλονται σε άπλυτα λαχανικά ή κακοσυντηρημένα τρόφιμα. 
• Τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται η Σαλμονέλωση
• Πόνος στην κοιλιά. Τι μπορεί να σημαίνει;
• Άμεση αντιμετώπιση δηλητηρίασης από ουσίες, φάρμακα, εντομοκτόνα, είδη καθαρισμού, μονοξείδιο του άνθρακα και άλλα. Πρώτες βοήθειες
• Αναμένεται αύξηση εμφάνισης γαστρεντερίτιδας από νοροϊό.
• Τι είναι, τι προκαλεί, πώς εξαπλώνεται και πώς μπορεί να προληφθεί η εξάπλωση
• Οι ευεργετικές ιδιότητες του γιαουρτιού. Βοηθήστε την δίαιτα σας τρώγοντας γιαούρτι
• Πεπτικό έλκος με καούρες, πόνο και δυσφορία στο πάνω μέρος της κοιλιάς. Ποια η κατάλληλη διατροφή; Αφεψήματα με βότανα

https://scholar.google.gr/citations?hl=el&user=x0_XklQAAAAJ

Περιφερική νευροπάθεια με μούδιασμα, πόνο, δυσκολία στην κίνηση, απώλεια αίσθησης, διαταραχές στα μάτια.

του Ξενοφώντα Τσούκαλη, M.D., medlabnews.gr iatrikanea

Η περιφερική νευροπάθεια πρόκειται για διαταραχή των νεύρων στη μεταφορά εντολών από το νωτιαίο μυελό και τον εγκέφαλο προς τις περιφερειακές μονάδες. Πρόκειται για παθήσεις των περιφερικών νεύρων οφειλόμενες σε διάφορα αίτια τα οποία συχνότερα είναι τοξικά, μεταβολικά και κληρονομικά.

Συμπτώματα της περιφερικής νευροπάθειας

Στα κύρια συμπτώματα της περιφερικής νευροπάθειας αναφέρονται το μούδιασμα, ο πόνος, η δυσκολία στην κίνηση, οι διαταραχές ούρησης, η στυτική δυσλειτουργία, οι διαταραχές στα μάτια και στο έντερο.

Πόνος, κάψιμο, μυρμηγκιάσματα, μούδιασμα, απώλεια της αίσθησης, μυϊκή αδυναμία, δερματικά έλκη (ανοικτές πληγές) στην περιφερική πολυνευροπάθεια που επηρεάζει την αισθητικότητα κυρίως αλλά και την κινητικότητα σε μικρότερο βαθμό των ποδιών και των χεριών. Πολλοί ασθενείς το μόνο που νιώθουν είναι απώλεια της αίσθησης στα πόδια. Εξαιτίας αυτής της απώλειας της αίσθησης στα πόδια μπορεί να τραυματισθούν εύκολα και να μην το καταλάβουν. Δημιουργούνται λοιπόν πληγές που αν δεν θεραπευτούν γίνονται δερματικά έλκη τα οποία παθαίνουν μόλυνση και μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και σε γάγγραινα και ακρωτηριασμό.

Απώλεια του ελέγχου της κύστης, ακράτεια ούρων, αδυναμία κένωσης της κύστης, συχνές ουρολοιμώξεις, φούσκωμα στην κοιλιά,ναυτία, έμετοι, διάρροια, δυσκοιλιότητα, προβλήματα στύσης στον άνδρα και σεξουαλικά προβλήματα στη γυναίκα, ζάλη όταν περνάτε από την καθιστή στην όρθια θέση (ορθοστατική υπόταση), υπερβολική εφίδρωση ή πολύ λίγη εφίδρωση στην αυτόνομη νευροπάθεια η οποία επηρεάζει την κύστη, το έντερο, τα γεννητικά όργανα, τους ιδρωτοποιούς αδένες, τα μάτια και την καρδιά.

Που οφείλεται η περιφερική νευροπάθεια

Η περιφερική νευροπάθεια μπορεί να οφείλεται σε κληρονομικές ασθένειες όπως η νόσος Charcot- Marie- Tooth και η αταξία του Φρίντριχ. Άλλοι παράγοντες που φαίνεται ότι ευθύνονται είναι ο σακχαρώδης διαβήτης, η κατάχρηση αλκοόλ, το Aids, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο ερυθηματώδης λύκος, πιθανός τραυματισμός νεύρων, έλλειψη βιταμινών κ. ά. Επίσης επίκτητες νεοπλασίες, παρανεοπλασματικά σύνδρομα.

H διαβητική νευροπάθεια είναι η βλάβη που παθαίνουν τα νεύρα από τα υψηλά επίπεδα του σακχάρου στο αίμα στους διαβητικούς ασθενείς. Όλα τα νεύρα στο σώμα μπορεί να πάθουν βλάβη. Διαβητική νευροπάθεια κινδυνεύουν να πάθουν πιο εύκολα άτομα που έχουν διαβήτη για πολλά χρόνια ή άτομα με διαβήτη που δεν ελέγχεται καλά (με υψηλό σάκχαρο). Η διαβητική νευροπάθεια δεν δίνει πάντα συμπτώματα. Μπορεί κάποιος να έχει διαβητική νευροπάθεια και να μην το γνωρίζει.

Διάγνωση της περιφερικής νευροπάθειας

Προηγείται η λεπτομερής καταγραφή του ιστορικού του ασθενούς. Αν χρειαστεί απαιτούνται ακτινολογικές και μικροβιολογικές εξετάσεις για τον αποκλεισμό λοιμωδών παθήσεων.
Η διάγνωση για την περιφερική νευροπάθεια γίνεται μέσω ειδικών νευρολογικών εξετάσεων, ηλεκτρομυογραφήματος, ηλεκτροφυσιολογικού ελέγχου (ταχύτητες αγωγής νεύρων, ηλεκτρομυογράφημα), για την αποκάλυψη της βαρύτητας, της κατανομής  αλλά και του τύπου βλάβης (αξονική, απομυελινωτική)

Υπέρηχος των περιφερικών νεύρων και του βραχιονίου πλέγματος, για την αποκάλυψη δομικών βλαβών του νευρικού συστήματος (οίδημα, ατροφία, υπετροφία), αλλά και χαρακτηριστικών ευρημάτων που μπορεία να οδηγήσουν στη διάγνωση μίας φλεγμονώδους πολυνευροπάθειας (π.χ. CIDP, Guillain-Barre)

Αιματολογικός έλεγχος, για την αποκάλυψη συχνότερα μεταβολικών (π.χ. έλλειψη βιταμινών) ή φλεγμονωδών (νόσος του Lyme, αγγειίτιδα) αιτιών

Ανά περίπτωση και ανάλογα με την ύπαρξη ή όχι σαφούς αιτίας της πολυνευροπάθειας, μπορεί να διευρυνθεί ο διαγνωστικός έλεγχος με βιοψία νεύρων ή απεικονιστικό έλεγχο με μαγνητική τομογραφία.

Θεραπεία της περιφερικής νευροπάθειας

Σημαντικό ρόλο για τη θεραπεία της περιφερικής νευροπάθειας παίζει η αντιμετώπιση της βασικής νόσου. Συχνά συνιστώνται φυσικοθεραπείες και αναλγητικά φάρμακα.

Στις ελλείψεις βιταμινών, η χορήγηση των ανάλογων βιταμινούχων σκευασμάτων που χρειάζεται ο οργανισμός μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση. Παράλληλα η υγιεινή διατροφή είναι η καλύτερη διασφάλιση για παροχή στον οργανισμό των βιταμινών που χρειάζεται καθημερινά.

Στους αλκοολικούς, εκτός από την υγιεινή διατροφή και τη χορήγηση βιταμινών που χρειάζονται στον οργανισμό τους, επιβάλλεται η διακοπή κατανάλωσης αλκοόλ.

Στους διαβητικούς, ο έλεγχος της γλυκόζης αίματος είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη βελτίωση της κατάστασης των νεύρων του ασθενούς. Οι διαβητικοί πρέπει να γνωρίζουν ότι οι βλάβες που δημιουργούνται στον οργανισμό τους λόγω ψηλής γλυκόζης στο αίμα δεν είναι αναστρέψιμες. Για αυτό απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στη θεραπεία τους για πρόληψη σοβαρών βλαβών που πιθανόν να απειλούν τη ζωή τους.

Για την αντιμετώπιση του πόνου που συνοδεύει τις περιφερικές νευροπάθειες, χρησιμοποιούνται φάρμακα αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη, και νευροληπτικά φάρμακα, όπως ορισμένα αντιεπιληπτικά και αντικαταθλιπτικά. Στην τελευταία κατηγορία περιλαμβάνεται ένας μεγάλος αριθμός ουσιών που έχουν πάρει ένδειξη για το νευροπαθητικό πόνο με ιδιαίτερα ικανοποιητικά αποτελέσματα ή ακόμα και για συγκεκριμένες παθήσεις, όπως είναι η νευραλγία τριδύμου νεύρου. Χαρακτηριστικά μπορούν να αναφερθούν η καρβαμαζεπίνη (Tegretol) και η οξκαρβαζεπίνη (Trileptal), το βαλπροϊκό (Depakine), η γκαμπαπεντίνη (Neurontin), η λεβατιρασετάμη (Keppra), η πρεγκαμπαλίνη (Lyrica), η ντουλοξετίνη (Cymbalta) κ.α.

Επιπλοκές της περιφερικής νευροπάθειας

Στις επιπλοκές για την περιφερική νευροπάθεια αναφέρονται η νευρολογική δυσλειτουργία και η αδυναμία αισθητικότητας και κινητικότητας.

Οδηγίες για ασθενείς με περιφερική νευροπάθεια

Οι ασθενείς που έχουν στην οικογένειά τους ιστορικό περιφερικής νευροπάθειας πρέπει να υιοθετούν έναν υγιεινό τρόπο ζωής, με διακοπή του καπνίσματος και της κατανάλωσης αλκοόλ και κατανάλωση υγιεινής διατροφής.

Προληπτικά μέτρα για να αποφύγετε επιπλοκές της νευροπάθειας

Για να αποφύγετε τα έλκη (πληγές) στα πόδια και τους ακρωτηριασμούς και να προστατεύσετε τα  πόδια σας, θα πρέπει να ελέγχετε τα πόδια σας κάθε μέρα, να φοράτε πάντα παπούτσια ή παντόφλες (να μην περπατάτε ποτέ ξυπόλυτοι) και καθαρές, στεγνές κάλτσες, να αγοράζετε πάντα παπούτσια που σας είναι βολικά και άνετα (να μην σας πληγώνουν), να ζητήσετε πάντα βοήθεια αν χρειάζεται από ειδικό γιατρό. Επιπλέον, καλό είναι να πλένετε, να στεγνώνετε και να ελέγχετε τα πόδια σας κάθε μέρα, να κοιτάτε πάντα για κάλους, εκδορές, πληγές, κοψίματα, ερυθρότητα ή οιδήματα στα πόδια σας, να κόβετε τα νύχια σας τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, να βάζετε κρέμα για ξηροδερμία, αλλά όχι ανάμεσα στα δάκτυλα.

Διαβάστε επίσης

• Η Περιφερική αγγειακή νόσος μπορεί να προκαλεί χωλότητα, πόνο, κράμπες, μούδιασμα στα πόδια σας. Πώς γίνεται η διάγνωση και πώς θεραπεύεται;
• Ποιος ο λόγος που μπορεί να πονάνε τα πόδια σας; Όλες οι αιτίες από τις πιο απλές μέχρι τις πιο σοβαρές.
• Αλγοδυστροφία ή σύνδρομο σύμπλοκου περιοχικού πόνου που προκαλεί πόνο και αίσθημα καψίματος σε πόδια ή χέρια
• Γιατί ο διαβήτης είναι επικίνδυνος; Αναγνωρίστε τα συμπτώματα, μειώστε τον κίνδυνο.
• Που οφείλεται ο πόνος στα πέλματα; Απλές συμβουλές για να τα προστατεύσεις

Προσοχή στην υπερδοσολογία παρακεταμόλης. 'Έχει πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία.

της Κασσιανής Τσώνη, medlabnews.gr iatrikanea

Τα μέγιστα μεγέθη συσκευασίας Panadol και άλλων σκευασμάτων παρακεταμόλης θα μειωθούν σε μια προσπάθεια να περιοριστεί το ποσοστό περιπτώσεων υπερδοσολογίας μεταξύ των Αυστραλών. Τα αποτελέσματα έκθεσης σχετικά με τη συχνότητα σοβαρών τραυματισμών ή θανάτων από σκόπιμη κατανάλωση υπερβολικών δόσεων παρακεταμόλης, ανησύχησαν την TGA (Αρχή Θεραπευτικών Προϊόντων) η οποία έλαβε προσωρινή απόφαση για τη μείωση των μεγεθών συσκευασίας.

Διαπιστώθηκε ότι περίπου 225 Αυστραλοί νοσηλεύονται σε νοσοκομεία και 50 άνθρωποι πεθαίνουν από υπερβολική δόση κάθε χρόνο.

Τα ποσοστά σκόπιμης υπερδοσολογίας ήταν υψηλότερα μεταξύ των εφήβων και των νεαρών ενηλίκων, δήλωσε η TGA.

Η καθημερινή και επί καιρό λήψη ενός κοινού παυσίπονου, της παρακεταμόλης, σε δόση λίγο μεγαλύτερη από τη συνιστώμενη, μπορεί να αποδειχθεί μοιραία, προειδοποιούν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. 

Παρακεταμόλη περιέχουν τα depon, panadol, lonarid, apotel, dolal, protalgon, algine, buscopan

Η επικίνδυνη δόση μπορεί να είναι 1-2 χάπια παρακεταμόλης περισσότερα από τα συνιστώμενα, τα οποία λαμβάνονται καθημερινά επί μέρες, εβδομάδες ή μήνες, προσθέτουν.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η προειδοποίηση αυτή υπενθυμίζει στους ασθενείς κάτι που συχνά ξεχνάνε: τα φάρμακα δεν είναι καραμέλες για να τα παίρνουν όποτε θέλουν και σε όποια δόση θέλουν.

Όπως γράφουν οι ερευνητές στην «Επιθεώρηση Κλινικής Φαρμακολογίας» (JCP), στο νοσοκομείο του πανεπιστημίου νοσηλεύονται κάθε χρόνο 10 ασθενείς με «σταδιακή υπερδοσολογία» παρακεταμόλης - εν συνόλω, 161 άνθρωποι τα τελευταία 16 χρόνια.

Οι άνθρωποι αυτοί συνήθως πάσχουν από χρόνιο πόνο και παίρνουν καθημερινά το παυσίπονο σε μορφή δισκίων για να τον αντιμετωπίσουν.

Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν αντιλαμβάνονται καν ότι παίρνουν περισσότερα χάπια απ’ ό,τι πρέπει, ούτε αναγνωρίζουν εγκαίρως τα συμπτώματα της υπερδοσολογίας και της ηπατικής βλάβης που αυτή επιφέρει. Επιπλέον η απειλητική για τη ζωή κατάσταση μπορεί εύκολα να διαφύγει της προσοχής των γιατρών.

Και αυτό, διότι στις αιματολογικές εξετάσεις δεν φαίνεται ότι υπάρχουν υψηλά επίπεδα παρακεταμόλης στον οργανισμό, όπως θα φαινόταν εάν κάποιος είχε καταπιεί μονομιάς ολόκληρα κουτιά από το φάρμακο.

Δυστυχώς, όμως, οι ασθενείς που παρουσιάζουν τμηματική υπερδοσολογία κατά κανόνα έχουν χειρότερη εξέλιξη απ’ ό,τι όσοι έχουν πάθει οξεία υπερδοσολογία, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Βαθμιαία βλάβη.

Ο δρ Κένεθ Σίμπσον και οι συνεργάτες του, ανέλυσαν τους ιατρικούς φακέλους 663 ασθενών, οι οποίοι είχαν μεταφερθεί με ηπατική βλάβη εξαιτίας υπερδοσολογίας παρακεταμόλης στην Μονάδα Ηπατικών Μεταμοσχεύσεων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Εδιμβούργου.

Οι 161 από αυτούς, οι οποίοι ήσαν θύματα της σταδιακής υπερδοσολογίας, είχαν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν απειλητικά προβλήματα στον εγκέφαλο και στο ήπαρ, νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου ή υποστήριξη της αναπνοής. Είχαν επίσης περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από τις επιπλοκές αυτές.

«Οι ασθενείς αυτοί δεν είχαν πάρει την μαζική δόση που παίρνει ένας άνθρωπος ο οποίος θέλει να αυτοκτονήσει», δήλωσε ο δρ Σίμπσον.

«Οι ηπατικές βλάβες, όμως, που σταδιακά ανέπτυξαν λόγω της μικρής κατάχρησης που έκαναν στο φάρμακο, αθροίστηκαν με τον καιρό και η κατάληξη ήταν σε αρκετές περιπτώσεις μοιραία».

Η καθημερινή και επί καιρό λήψη ενός κοινού παυσίπονου, της παρακεταμόλης, σε δόση λίγο μεγαλύτερη από τη συνιστώμενη, μπορεί να αποδειχθεί μοιραία, προειδοποιούν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου.

Η επικίνδυνη δόση μπορεί να είναι 1-2 χάπια παρακεταμόλης περισσότερα από τα συνιστώμενα, τα οποία λαμβάνονται καθημερινά επί μέρες, εβδομάδες ή μήνες, προσθέτουν.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η προειδοποίηση αυτή υπενθυμίζει στους ασθενείς κάτι που συχνά ξεχνάνε: τα φάρμακα δεν είναι καραμέλες για να τα παίρνουν όποτε θέλουν και σε όποια δόση θέλουν. Όπως γράφουν οι ερευνητές στην «Επιθεώρηση Κλινικής Φαρμακολογίας» (JCP), στο νοσοκομείο του πανεπιστημίου νοσηλεύονται κάθε χρόνο 10 ασθενείς με «σταδιακή υπερδοσολογία» παρακεταμόλης - εν συνόλω, 161 άνθρωποι τα τελευταία 16 χρόνια.

Οι άνθρωποι αυτοί συνήθως πάσχουν από χρόνιο πόνο και παίρνουν καθημερινά το παυσίπονο σε μορφή δισκίων για να τον αντιμετωπίσουν.

Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν αντιλαμβάνονται καν ότι παίρνουν περισσότερα χάπια απ’ ό,τι πρέπει, ούτε αναγνωρίζουν εγκαίρως τα συμπτώματα της υπερδοσολογίας και της ηπατικής βλάβης που αυτή επιφέρει. Επιπλέον η απειλητική για τη ζωή κατάσταση μπορεί εύκολα να διαφύγει της προσοχής των γιατρών.

Και αυτό, διότι στις αιματολογικές εξετάσεις δεν φαίνεται ότι υπάρχουν υψηλά επίπεδα παρακεταμόλης στον οργανισμό, όπως θα φαινόταν εάν κάποιος είχε καταπιεί μονομιάς ολόκληρα κουτιά από το φάρμακο.

Δυστυχώς, όμως, οι ασθενείς που παρουσιάζουν τμηματική υπερδοσολογία κατά κανόνα έχουν χειρότερη εξέλιξη απ’ ό,τι όσοι έχουν πάθει οξεία υπερδοσολογία, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Βαθμιαία βλάβη.

Ο δρ Κένεθ Σίμπσον και οι συνεργάτες του, ανέλυσαν τους ιατρικούς φακέλους 663 ασθενών, οι οποίοι είχαν μεταφερθεί με ηπατική βλάβη εξαιτίας υπερδοσολογίας παρακεταμόλης στην Μονάδα Ηπατικών Μεταμοσχεύσεων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Εδιμβούργου.

Οι 161 από αυτούς, οι οποίοι ήσαν θύματα της σταδιακής υπερδοσολογίας, είχαν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν απειλητικά προβλήματα στον εγκέφαλο και στο ήπαρ, νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου ή υποστήριξη της αναπνοής. Είχαν επίσης περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από τις επιπλοκές αυτές.

«Οι ασθενείς αυτοί δεν είχαν πάρει την μαζική δόση που παίρνει ένας άνθρωπος ο οποίος θέλει να αυτοκτονήσει», δήλωσε ο δρ Σίμπσον.

«Οι ηπατικές βλάβες, όμως, που σταδιακά ανέπτυξαν λόγω της μικρής κατάχρησης που έκαναν στο φάρμακο, αθροίστηκαν με τον καιρό και η κατάληξη ήταν σε αρκετές περιπτώσεις μοιραία».

Προσοχή και στους συνδυασμούς.

Ο καθηγητής Ρότζερ Ναγκς, από την Βασιλική Φαρμακευτική Εταιρεία (RPS) της Βρετανίας, λέει πως οι ασθενείς πρέπει να λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν την προειδοποίηση των ερευνητών.

«Όταν ένας άνθρωπος πονάει και η παρακεταμόλη που παίρνει δεν τον βοηθάει, αντί να αυξήσει τη δόση πρέπει να πάει στον γιατρό ή στον φαρμακοποιό του και να ζητήσει κάποια εναλλακτική λύση», λέει.

«Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: εάν παίρνει κανείς περισσότερη παρακεταμόλη απ’ όση αναγράφουν οι οδηγίες χρήσεως του φαρμάκου, κινδυνεύει να προκαλέσει σοβαρή βλάβη στην υγεία του».

Και προσθέτει: «Ιδιαίτερα προσεκτικοί πρέπει να είναι και όσοι παίρνουν προϊόντα για τα συμπτώματα της γρίπης και του κρυολογήματος.

Ορισμένα από αυτά περιέχουν στα συστατικά τους παρακεταμόλη, συνεπώς εύκολα μπορεί κανείς να πάρει περισσότερη απ’ όση σκόπευε».

Διαβάστε ακόμα: 

• Αντιμετωπίστε τον πονοκέφαλο-ημικρανία με παρακεταμόλη. Η υγρασία φέρνει πονοκέφαλο.
• Γνωρίστε μερικές από τις αιτίες που σας φέρνουν πονοκέφαλο
• Ο πονοκέφαλος που σας ταλαιπωρεί, μπορεί να οφείλεται σε ιγμορίτιδα.