Παρέμβαση του υπ. Υγείας, Α. Ξανθού στην εκδήλωση για την ΠΦΥ στο Δήμο Παύλου Μελά

Είναι γεγονός ότι το ΕΣΥ , παρά τα μετρήσιμα και αδιαμφισβήτητα βήματα λειτουργικής αναβάθμισης του τα τελευταία δύο χρόνια , εξακολουθεί να έχει πολλαπλά διαχρονικά προβλήματα και ελλείψεις σε υποδομές, εξοπλισμό αλλά κυρίως σε ανθρώπινο δυναμικό . Η πιο σημαντική και κρίσιμη έλλειψη του όμως είναι η ανυπαρξία ενός οργανωμένου συστήματος Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας ( ΠΦΥ)  , ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα. To Εθνικό Σύστημα Υγείας ήταν η μεγάλη τομή της μεταπολίτευσης στο Κοινωνικό Κράτος στην Ελλάδα, που όμως είχε ένα σημαντικό έλλειμμα εφαρμογής : τη μη ανάπτυξη ενός  Εθνικού Δικτύου Δημόσιων Υπηρεσιών  Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στα αστικά κέντρα , πέραν των ΚΥ στην ύπαιθρο που όντως αναβάθμισαν την περίθαλψη στις αγροτικές περιοχές της χώρας . Το έλλειμμα της ΠΦΥ αποτέλεσε και την «αχίλλειο πτέρνα» του ΕΣΥ , συνέβαλλε καθοριστικά στο να διαιωνιστούν και να γιγαντωθούν οι βασικές παθογένειες και στρεβλώσεις του ελληνικού Συστήματος Υγείας , όπως  ο νοσοκομειοκεντρικός και ιατροκεντρικός του χαρακτήρας , η ανυπαρξία εθνικής στρατηγικής  για την  πρόληψη και την αγωγή υγείας , η υπερπροσφορά και ο υπερκορεσμός  εξειδικευμένων γιατρών και ακριβού ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού, η ανεξέλεγκτη ανάπτυξη διαγνωστικών κέντρων  και ιδιωτικών μονάδων νοσηλείας και αποκατάστασης . Έτσι οργανώθηκε και συντηρήθηκε ένα καθεστώς μη τεκμηριωμένης επιστημονικά ιατρικής πρακτικής , προκλητής ζήτησης εξετάσεων , φαρμάκων και νοσηλευτικών πράξεων  , συναλλαγής με τα ισχυρά συμφέροντα των προμηθειών υγείας  και φαρμάκου  , ανυπαρξίας μηχανισμών ελέγχου του κόστους και της ποιότητας  των υπηρεσιών , ανοχής και συχνά συγκάλυψης των κοινωνικά εγκληματικών φαινομένων σπατάλης, διαφθοράς και εκμετάλλευσης του αρρώστου. Τα επακόλουθα αυτής της προβληματικής λειτουργίας του ΕΣΥ είναι η κατακερματισμένη και ασυνεχής υγειονομική φροντίδα , η ανεπαρκής πρόληψη και αγωγή υγείας , η αρνητική εξέλιξη των δεικτών  υγείας του πληθυσμού σε αντίθεση με χώρες της Ευρώπης που επένδυσαν στην ΠΦΥ  , η υποκατάσταση υπηρεσιών ΠΦΥ με νοσοκομειακές με αποτέλεσμα την «ασφυξία» στα ΤΕΠ και στα Τακτικά  Εξωτερικά  Ιατρεία , η διεύρυνση του  «ζωτικού χώρου» για την επιχειρηματική παρέμβαση  του ιδιωτικού τομέα στο χώρο της διάγνωσης, θεραπείας και αποκατάστασης  και η συνακόλουθη έκρηξη της δημόσιας αλλά και της ιδιωτικής δαπάνης υγείας .